huizen

Dutch

Pronunciation

• Rhymes: -œy̯zən

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From Middle Dutch husen, from Old Dutch *hūson, from Proto-West Germanic *hūsōn, from Proto-Germanic *hūsōną, equivalent to huis +‎ -en.

Verb

huizen

1. to live (have permanent residence)

Conjugation

Conjugation of huizen (weak)
infinitive	huizen
past singular	huisde
past participle	gehuisd
infinitive	huizen
gerund	huizen n
	present tense	past tense
1st person singular	huis	huisde
2nd person sing. (jij)	huist, huis2	huisde
2nd person sing. (u)	huist	huisde
2nd person sing. (gij)	huist	huisde
3rd person singular	huist	huisde
plural	huizen	huisden
subjunctive sing.1	huize	huisde
subjunctive plur.1	huizen	huisden
imperative sing.	huis
imperative plur.1	huist
participles	huizend	gehuisd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• behuizen
• inhuizen
• samenhuizen
• verhuizen

Descendants

• Afrikaans: huis

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

huizen

1. plural of huis