hverfa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvɛrva/

  Rhymes: -ɛrva

Etymology 1

From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwerbaną.

Verb

hverfa (strong verb, third-person singular past indicative hvarf, third-person plural past indicative hurfu, supine horfið)

1. (intransitive) to turn (to something, back, etc.)
2. to disappear

   Stundum langar mig bara að hverfa.

   Sometimes I just want to disappear.

Conjugation

hverfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hverfa
supine sagnbót		horfið
present participle lýsingarháttur nútíðar		hverfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hverf	hvarf		hverfi	hyrfi
	þú	hverfur	hvarfst		hverfir	hyrfir
	hann, hún, það	hverfur	hvarf		hverfi	hyrfi
plural	við	hverfum	hurfum		hverfum	hyrfum
	þið	hverfið	hurfuð		hverfið	hyrfuð
	þeir, þær, þau	hverfa	hurfu		hverfi	hyrfu
		imperative boðháttur
singular	þú	hverf (þú), hverfðu
plural	þið	hverfið (þið), hverfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

horfinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	horfinn	horfin	horfið	horfnir	horfnar	horfin
accusative (þolfall)	horfinn	horfna	horfið	horfna	horfnar	horfin
dative (þágufall)	horfnum	horfinni	horfnu	horfnum	horfnum	horfnum
genitive (eignarfall)	horfins	horfinnar	horfins	horfinna	horfinna	horfinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	horfni	horfna	horfna	horfnu	horfnu	horfnu
accusative (þolfall)	horfna	horfnu	horfna	horfnu	horfnu	horfnu
dative (þágufall)	horfna	horfnu	horfna	horfnu	horfnu	horfnu
genitive (eignarfall)	horfna	horfnu	horfna	horfnu	horfnu	horfnu

Derived terms

• hverfa frá (“to stop doing something”)
• hverfa til (“to embrace something”)

Etymology 2

Causative of hverfa (1). From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwarbijaną.

Verb

hverfa (weak verb, third-person singular past indicative hverfði, supine hverft)

1. (transitive) to turn

Conjugation

hverfa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hverfa
supine sagnbót		hverft
present participle lýsingarháttur nútíðar		hverfandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hverfi	hverfði		hverfi	hverfði
	þú	hverfir	hverfðir		hverfir	hverfðir
	hann, hún, það	hverfir	hverfði		hverfi	hverfði
plural	við	hverfum	hverfðum		hverfum	hverfðum
	þið	hverfið	hverfðuð		hverfið	hverfðuð
	þeir, þær, þau	hverfa	hverfðu		hverfi	hverfðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hverf (þú), hverfðu
plural	þið	hverfið (þið), hverfiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hverfast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hverfast
supine sagnbót		hverfst
present participle lýsingarháttur nútíðar		hverfandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hverfist	hverfðist		hverfist	hverfðist
	þú	hverfist	hverfðist		hverfist	hverfðist
	hann, hún, það	hverfist	hverfðist		hverfist	hverfðist
plural	við	hverfumst	hverfðumst		hverfumst	hverfðumst
	þið	hverfist	hverfðust		hverfist	hverfðust
	þeir, þær, þau	hverfast	hverfðust		hverfist	hverfðust
		imperative boðháttur
singular	þú	hverfst (þú), hverfstu
plural	þið	hverfist (þið), hverfisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hverfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hverfður	hverfð	hverft	hverfðir	hverfðar	hverfð
accusative (þolfall)	hverfðan	hverfða	hverft	hverfða	hverfðar	hverfð
dative (þágufall)	hverfðum	hverfðri	hverfðu	hverfðum	hverfðum	hverfðum
genitive (eignarfall)	hverfðs	hverfðrar	hverfðs	hverfðra	hverfðra	hverfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hverfði	hverfða	hverfða	hverfðu	hverfðu	hverfðu
accusative (þolfall)	hverfða	hverfðu	hverfða	hverfðu	hverfðu	hverfðu
dative (þágufall)	hverfða	hverfðu	hverfða	hverfðu	hverfðu	hverfðu
genitive (eignarfall)	hverfða	hverfðu	hverfða	hverfðu	hverfðu	hverfðu

Etymology 3

Noun

hverfa

1. indefinite genitive plural of hverfi

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hwerbaną.

Verb

hverfa (singular past indicative hvarf, plural past indicative hurfu, past participle horfinn)

1. (intransitive) to have a circular or rotary motion; turn around
2. (intransitive) to disappear

Conjugation

Conjugation of hverfa — active (strong class 3)

infinitive	hverfa
present participle	hverfandi
past participle	horfinn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hverf	hvarf		hverfa	hyrfa
2nd person singular	hverfr	hvarft		hverfir	hyrfir
3rd person singular	hverfr	hvarf		hverfi	hyrfi
1st person plural	hverfum	hurfum		hverfim	hyrfim
2nd person plural	hverfið	hurfuð		hverfið	hyrfið
3rd person plural	hverfa	hurfu		hverfi	hyrfi
imperative	present
2nd person singular	hverf
1st person plural	hverfum
2nd person plural	hverfið

Conjugation of hverfa — mediopassive (strong class 3)

infinitive	hverfask
present participle	hverfandisk
past participle	horfizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hverfumk	hurfumk		hverfumk	hyrfumk
2nd person singular	hverfsk	hvarfzk		hverfisk	hyrfisk
3rd person singular	hverfsk	hvarfsk		hverfisk	hyrfisk
1st person plural	hverfumsk	hurfumsk		hverfimsk	hyrfimsk
2nd person plural	hverfizk	hurfuzk		hverfizk	hyrfizk
3rd person plural	hverfask	hurfusk		hverfisk	hyrfisk
imperative	present
2nd person singular	hverfsk
1st person plural	hverfumsk
2nd person plural	hverfizk

Descendants

• Icelandic: hverfa
• Faroese: hvørva
• Norwegian Nynorsk: kverva, kverve

Etymology 2

From Proto-Germanic *hwarbijaną, causative of *hwerbaną.

Verb

hverfa (singular past indicative hverfði, plural past indicative hverfðu, past participle hverfðr)

1. (transitive) to turn (a thing in a certain direction); to change someone's mind

Conjugation

Conjugation of hverfa — active (weak class 1)

infinitive	hverfa
present participle	hverfandi
past participle	hverfðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hverfi	hverfða		hverfa	hverfða
2nd person singular	hverfir	hverfðir		hverfir	hverfðir
3rd person singular	hverfir	hverfði		hverfi	hverfði
1st person plural	hverfum	hverfðum		hverfim	hverfðim
2nd person plural	hverfið	hverfðuð		hverfið	hverfðið
3rd person plural	hverfa	hverfðu		hverfi	hverfði
imperative	present
2nd person singular	hverf, hverfi
1st person plural	hverfum
2nd person plural	hverfið

Conjugation of hverfa — mediopassive (weak class 1)

infinitive	hverfask
present participle	hverfandisk
past participle	hverfzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hverfumk	hverfðumk		hverfumk	hverfðumk
2nd person singular	hverfisk	hverfðisk		hverfisk	hverfðisk
3rd person singular	hverfisk	hverfðisk		hverfisk	hverfðisk
1st person plural	hverfumsk	hverfðumsk		hverfimsk	hverfðimsk
2nd person plural	hverfizk	hverfðuzk		hverfizk	hverfðizk
3rd person plural	hverfask	hverfðusk		hverfisk	hverfðisk
imperative	present
2nd person singular	hverfsk, hverfisk
1st person plural	hverfumsk
2nd person plural	hverfizk

Descendants

• Icelandic: hverfa
• Norwegian Nynorsk: kverva, kverve

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

hverfa

1. genitive plural of hverfi

Adjective

hverfa

1. inflection of hverfr:
   1. positive degree strong feminine accusative singular
   2. positive degree strong masculine accusative plural
   3. positive degree weak masculine oblique singular
   4. positive degree weak masculine feminine nominative singular
   5. positive degree neuter singular

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “hverfa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive