keza

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كذا (keza), from Arabic كَذَا (kaḏā)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcezaː/

Conjunction

keza

1. likewise

See also

• kezalik

Veps

Etymology

From Proto-Finnic *kesä.

Noun

keza

1. summer (season)

Inflection

Inflection of keza (inflection type 5/sana)
nominative sing.	keza
genitive sing.	kezan
partitive sing.	kezad
partitive plur.	kezoid
	singular	plural
nominative	keza	kezad
accusative	kezan	kezad
genitive	kezan	kezoiden
partitive	kezad	kezoid
essive-instructive	kezan	kezoin
translative	kezaks	kezoikš
inessive	kezas	kezoiš
elative	kezaspäi	kezoišpäi
illative	kezaha kezha	kezoihe
adessive	kezal	kezoil
ablative	kezalpäi	kezoilpäi
allative	kezale	kezoile
abessive	kezata	kezoita
comitative	kezanke	kezoidenke
prolative	kezadme	kezoidme
approximative I	kezanno	kezoidenno
approximative II	kezannoks	kezoidennoks
egressive	kezannopäi	kezoidennopäi
terminative I	kezahasai kezhasai	kezoihesai
terminative II	kezalesai	kezoilesai
terminative III	kezassai	—
additive I	kezahapäi kezhapäi	kezoihepäi
additive II	kezalepäi	kezoilepäi

Derived terms

• kezakengäd
• kezaku
• kezapaik
• kezapertʹ

References

• Zajceva, N. G.; Mullonen, M. I. (2007), “лето”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary]‎, Petrozavodsk: Periodika