kies

See also: Kies and Kieś

Afrikaans

Etymology

From Dutch kies.

Noun

kies (plural kieste)

1. cheek

Derived terms

• kiestand (“molar”)

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /kis/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kies
• Rhymes: -is

Etymology 1

From Middle Dutch kiese (late), borrowed from Old Frisian kēse, from Proto-West Germanic *kūsiju. Displaced older kuis, from Middle Dutch *cuse, from the same Proto-West Germanic source.

Noun

kies m (plural kiezen, diminutive kiesje n)

2. molar

   Synonym: maaltand

   Ik moet naar de tandarts omdat mijn kies pijn doet. ― I have to go to the dentist because my molar hurts.

   De tandarts heeft mijn kies gevuld. ― The dentist filled my molar.

   Een volwassen persoon heeft normaal gesproken twaalf kiezen. ― An adult person typically has twelve molars.

3. (figuratively) certain resembling objects

Derived terms

• achter de kiezen
• kiespijn
• kiezenkas, kiezenkast
• kiezenmerg n
• kiezensleutel
• kiezenspel n
• kiezenstoter m (obsolete spelling kiezenstooter)
• kiezentrekker m
• (tooth types) bovenkies, knobbelkies, kunstkies, melkkies, onderkies, voorkies, verstandskies m or f, wijsheidskies

Descendants

• → Papiamentu: kis, kies

See also

• tand

Etymology 2

Unclear. Possibly borrowed from Middle English chis, from Old English ċīs, itself of unclear origin.

Adjective

kies (comparative kiezer, superlative meest kies or kiest)

1. delicate, choice
2. showing good taste, well-chosen

   Antonym: onkies

Declension

Declension of kies
uninflected	kies
inflected	kieze
comparative	kiezer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		kies	kiezer	het kiest het kieste
indefinite	m./f. sing.	kieze	kiezere	kieste
	n. sing.	kies	kiezer	kieste
	plural	kieze	kiezere	kieste
definite		kieze	kiezere	kieste
partitive		kies	kiezers	—

Derived terms

• kiesheid

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

kies

1. inflection of kiezen:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative

Anagrams

• skië

Esperanto

Etymology

From ki- (“interrogative and relative correlative prefix”) + -es (“correlative suffix of genitives”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkies/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ies
• Hyphenation: ki‧es

Pronoun

kies (interrogative and relative correlative of genitives, plural kies, accusative singular kies, accusative plural kies)

1. whose, of whom, of which

Usage notes

Like other interrogative and relative correlatives, kies can be combined with ajn, the adverbial particle of generality. Kies ajn thus means whosever.

Derived terms

• kies ajn (“whosever”)

See also

Esperanto correlatives

		interrogative	demonstrative	indefinite	universal	negative
		ki-	ti-	i-	ĉi-	neni-
kind of, sort of	-a	kia	tia	ia	ĉia	nenia
reason	-al	kial	tial	ial	ĉial	nenial
time	-am	kiam	tiam	iam	ĉiam	neniam
place	-e	kie	tie	ie	ĉie	nenie
motion	-en	kien	tien	ien	ĉien	nenien
manner	-el	kiel	tiel	iel	ĉiel	neniel
possessive	-es	kies	ties	ies	ĉies	nenies
demonstrative pronoun	-o	kio	tio	io	ĉio	nenio
amount	-om	kiom	tiom	iom	ĉiom	neniom
demonstrative determiner	-u	kiu	tiu	iu	ĉiu	neniu

German

Pronunciation

• Audio (Germany (Berlin)):

  (file)

Verb

kies

1. singular imperative of kiesen