lanceren

Dutch

Etymology

Borrowed from French lancer, ultimately from Latin lancēre.

Pronunciation

• IPA^(key): /lɑnˈseː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

lanceren

1. to launch

Conjugation

Conjugation of lanceren (weak)
infinitive	lanceren
past singular	lanceerde
past participle	gelanceerd
infinitive	lanceren
gerund	lanceren n
	present tense	past tense
1st person singular	lanceer	lanceerde
2nd person sing. (jij)	lanceert, lanceer2	lanceerde
2nd person sing. (u)	lanceert	lanceerde
2nd person sing. (gij)	lanceert	lanceerde
3rd person singular	lanceert	lanceerde
plural	lanceren	lanceerden
subjunctive sing.1	lancere	lanceerde
subjunctive plur.1	lanceren	lanceerden
imperative sing.	lanceer
imperative plur.1	lanceert
participles	lancerend	gelanceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• → Indonesian: lansir