multiloquus

Latin

Etymology

From multus (“much”) +‎ -loquus (“speaking”). Calque of Ancient Greek πολύμυθος (polúmuthos).

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): [mʊɫˈtɪ.ɫɔ.kʊs]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [mulˈtiː.lo.kʷus]

Adjective

multiloquus (feminine multiloqua, neuter multiloquum); first/second-declension adjective

1. much-talking, loquacious, talkative

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	multiloquus	multiloqua	multiloquum		multiloquī	multiloquae	multiloqua
genitive	multiloquī	multiloquae	multiloquī		multiloquōrum	multiloquārum	multiloquōrum
dative	multiloquō	multiloquae	multiloquō		multiloquīs
accusative	multiloquum	multiloquam	multiloquum		multiloquōs	multiloquās	multiloqua
ablative	multiloquō	multiloquā	multiloquō		multiloquīs
vocative	multiloque	multiloqua	multiloquum		multiloquī	multiloquae	multiloqua

References

• “multiloquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “multiloquus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.