narta

See also: nartą

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnar̥ta/

  Rhymes: -ar̥ta

Verb

narta (weak verb, third-person singular past indicative nartaði, supine nartað)

1. to nibble

Conjugation

narta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að narta
supine sagnbót		nartað
present participle lýsingarháttur nútíðar		nartandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	narta	nartaði		narti	nartaði
	þú	nartar	nartaðir		nartir	nartaðir
	hann, hún, það	nartar	nartaði		narti	nartaði
plural	við	nörtum	nörtuðum		nörtum	nörtuðum
	þið	nartið	nörtuðuð		nartið	nörtuðuð
	þeir, þær, þau	narta	nörtuðu		narti	nörtuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	narta (þú), nartaðu
plural	þið	nartið (þið), nartiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nartast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að nartast
supine sagnbót		nartast
present participle lýsingarháttur nútíðar		nartandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	nartast	nartaðist		nartist	nartaðist
	þú	nartast	nartaðist		nartist	nartaðist
	hann, hún, það	nartast	nartaðist		nartist	nartaðist
plural	við	nörtumst	nörtuðumst		nörtumst	nörtuðumst
	þið	nartist	nörtuðust		nartist	nörtuðust
	þeir, þær, þau	nartast	nörtuðust		nartist	nörtuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	nartast (þú), nartastu
plural	þið	nartist (þið), nartisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nartaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nartaður	nörtuð	nartað	nartaðir	nartaðar	nörtuð
accusative (þolfall)	nartaðan	nartaða	nartað	nartaða	nartaðar	nörtuð
dative (þágufall)	nörtuðum	nartaðri	nörtuðu	nörtuðum	nörtuðum	nörtuðum
genitive (eignarfall)	nartaðs	nartaðrar	nartaðs	nartaðra	nartaðra	nartaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nartaði	nartaða	nartaða	nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
accusative (þolfall)	nartaða	nörtuðu	nartaða	nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
dative (þágufall)	nartaða	nörtuðu	nartaða	nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
genitive (eignarfall)	nartaða	nörtuðu	nartaða	nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu

Derived terms

• nart
• nartari

Latin

Latin Wikipedia has an article on:

narta

Wikipedia ^la

Etymology

Borrowed from Polish narta.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): [ˈnar.ta]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [ˈnar.ta]

Noun

narta f (genitive nartae); first declension

1. (New Latin, skiing) ski (one of a pair of long flat runners designed for gliding over snow or water)

Declension

First-declension noun.

	singular	plural
nominative	narta	nartae
genitive	nartae	nartārum
dative	nartae	nartīs
accusative	nartam	nartās
ablative	nartā	nartīs
vocative	narta	nartae

Quotations

For quotations using this term, see Citations:narta.

References

• "1. NARTA", in Charles du Fresne du Cange, Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
• "2. NARTA", in Charles du Fresne du Cange, Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)