obtarcie

Polish

Etymology

From obetrzeć +‎ -cie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈtar.t͡ɕɛ/
• Rhymes: -art͡ɕɛ
• Syllabification: ob‧tar‧cie

Noun

obtarcie n

1. (uncountable) verbal noun of obetrzeć
2. (countable) scratch, graze, wound

   Synonyms: otarcie, starcie, zadrapanie, draśnięcie

Declension

Declension of obtarcie

	singular	plural
nominative	obtarcie	obtarcia
genitive	obtarcia	obtarć
dative	obtarciu	obtarciom
accusative	obtarcie	obtarcia
instrumental	obtarciem	obtarciami
locative	obtarciu	obtarciach
vocative	obtarcie	obtarcia

Further reading

• obtarcie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obtarcie in Polish dictionaries at PWN