opschepen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ schip (“ship”) +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opschepen

1. to saddle (someone with), to land (someone with)

Conjugation

Conjugation of opschepen (weak, separable)
infinitive	opschepen
past singular	scheepte op
past participle	opgescheept
infinitive	opschepen
gerund	opschepen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scheep op	scheepte op	opscheep	opscheepte
2nd person sing. (jij)	scheept op, scheep op2	scheepte op	opscheept	opscheepte
2nd person sing. (u)	scheept op	scheepte op	opscheept	opscheepte
2nd person sing. (gij)	scheept op	scheepte op	opscheept	opscheepte
3rd person singular	scheept op	scheepte op	opscheept	opscheepte
plural	schepen op	scheepten op	opschepen	opscheepten
subjunctive sing.1	schepe op	scheepte op	opschepe	opscheepte
subjunctive plur.1	schepen op	scheepten op	opschepen	opscheepten
imperative sing.	scheep op
imperative plur.1	scheept op
participles	opschepend	opgescheept
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

• opgescheept

Anagrams

• schepen op