opstellen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌstɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧stel‧len

Etymology 1

From op (“up”) +‎ stellen.

Verb

opstellen

1. to arrange, line up
2. to formulate

Conjugation

Conjugation of opstellen (weak, separable)
infinitive	opstellen
past singular	stelde op
past participle	opgesteld
infinitive	opstellen
gerund	opstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel op	stelde op	opstel	opstelde
2nd person sing. (jij)	stelt op, stel op2	stelde op	opstelt	opstelde
2nd person sing. (u)	stelt op	stelde op	opstelt	opstelde
2nd person sing. (gij)	stelt op	stelde op	opstelt	opstelde
3rd person singular	stelt op	stelde op	opstelt	opstelde
plural	stellen op	stelden op	opstellen	opstelden
subjunctive sing.1	stelle op	stelde op	opstelle	opstelde
subjunctive plur.1	stellen op	stelden op	opstellen	opstelden
imperative sing.	stel op
imperative plur.1	stelt op
participles	opstellend	opgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opstelling

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

opstellen

1. plural of opstel

Anagrams

• stellen op