optrekken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌtrɛ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧trek‧ken

Etymology 1

From Middle Dutch optrecken. Equivalent to op +‎ trekken.

Verb

optrekken

1. to pull up
2. to rise up (against)
3. to accelerate
4. to build

   Dit gebouw is uit hout opgetrokken. ― This building is built with wood.

Conjugation

Conjugation of optrekken (strong class 3b, separable)
infinitive	optrekken
past singular	trok op
past participle	opgetrokken
infinitive	optrekken
gerund	optrekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	trek op	trok op	optrek	optrok
2nd person sing. (jij)	trekt op, trek op2	trok op	optrekt	optrok
2nd person sing. (u)	trekt op	trok op	optrekt	optrok
2nd person sing. (gij)	trekt op	trokt op	optrekt	optrokt
3rd person singular	trekt op	trok op	optrekt	optrok
plural	trekken op	trokken op	optrekken	optrokken
subjunctive sing.1	trekke op	trokke op	optrekke	optrokke
subjunctive plur.1	trekken op	trokken op	optrekken	optrokken
imperative sing.	trek op
imperative plur.1	trekt op
participles	optrekkend	opgetrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• optrek

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

optrekken

1. plural of optrek

Anagrams

• trekken op