overkoken

Dutch

Etymology

From over +‎ koken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːvərkoːkə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

overkoken

1. (intransitive) to boil over

Conjugation

Conjugation of overkoken (weak, separable)
infinitive	overkoken
past singular	kookte over
past participle	overgekookt
infinitive	overkoken
gerund	overkoken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kook over	kookte over	overkook	overkookte
2nd person sing. (jij)	kookt over, kook over2	kookte over	overkookt	overkookte
2nd person sing. (u)	kookt over	kookte over	overkookt	overkookte
2nd person sing. (gij)	kookt over	kookte over	overkookt	overkookte
3rd person singular	kookt over	kookte over	overkookt	overkookte
plural	koken over	kookten over	overkoken	overkookten
subjunctive sing.1	koke over	kookte over	overkoke	overkookte
subjunctive plur.1	koken over	kookten over	overkoken	overkookten
imperative sing.	kook over
imperative plur.1	kookt over
participles	overkokend	overgekookt
1) Archaic. 2) In case of inversion.