overschreeuwen

Dutch

Etymology

From over- (“over-”) +‎ schreeuwen (“to shout, scream”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈsxreːu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːu̯ən

Verb

overschreeuwen

1. (transitive) to shout or scream louder than
2. (transitive) to excessively shout or scream

Conjugation

Conjugation of overschreeuwen (weak, prefixed)
infinitive	overschreeuwen
past singular	overschreeuwde
past participle	overschreeuwd
infinitive	overschreeuwen
gerund	overschreeuwen n
	present tense	past tense
1st person singular	overschreeuw	overschreeuwde
2nd person sing. (jij)	overschreeuwt, overschreeuw2	overschreeuwde
2nd person sing. (u)	overschreeuwt	overschreeuwde
2nd person sing. (gij)	overschreeuwt	overschreeuwde
3rd person singular	overschreeuwt	overschreeuwde
plural	overschreeuwen	overschreeuwden
subjunctive sing.1	overschreeuwe	overschreeuwde
subjunctive plur.1	overschreeuwen	overschreeuwden
imperative sing.	overschreeuw
imperative plur.1	overschreeuwt
participles	overschreeuwend	overschreeuwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.