positioneren

Dutch

Etymology

Probably borrowed from French positionner. By surface analysis, positie +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /poː.zi.(t)ʃoːˈneː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: po‧si‧ti‧o‧ne‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

positioneren

1. to position

Conjugation

Conjugation of positioneren (weak)
infinitive	positioneren
past singular	positioneerde
past participle	gepositioneerd
infinitive	positioneren
gerund	positioneren n
	present tense	past tense
1st person singular	positioneer	positioneerde
2nd person sing. (jij)	positioneert, positioneer2	positioneerde
2nd person sing. (u)	positioneert	positioneerde
2nd person sing. (gij)	positioneert	positioneerde
3rd person singular	positioneert	positioneerde
plural	positioneren	positioneerden
subjunctive sing.1	positionere	positioneerde
subjunctive plur.1	positioneren	positioneerden
imperative sing.	positioneer
imperative plur.1	positioneert
participles	positionerend	gepositioneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• positionering