raska

See also: Raska

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraska/
• Rhymes: -aska

Verb

raska (weak verb, third-person singular past indicative raskaði, supine raskað)

1. to disturb

Conjugation

raska – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að raska
supine sagnbót		raskað
present participle lýsingarháttur nútíðar		raskandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	raska	raskaði		raski	raskaði
	þú	raskar	raskaðir		raskir	raskaðir
	hann, hún, það	raskar	raskaði		raski	raskaði
plural	við	röskum	röskuðum		röskum	röskuðum
	þið	raskið	röskuðuð		raskið	röskuðuð
	þeir, þær, þau	raska	röskuðu		raski	röskuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	raska (þú), raskaðu
plural	þið	raskið (þið), raskiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

raskast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að raskast
supine sagnbót		raskast
present participle lýsingarháttur nútíðar		raskandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	raskast	raskaðist		raskist	raskaðist
	þú	raskast	raskaðist		raskist	raskaðist
	hann, hún, það	raskast	raskaðist		raskist	raskaðist
plural	við	röskumst	röskuðumst		röskumst	röskuðumst
	þið	raskist	röskuðust		raskist	röskuðust
	þeir, þær, þau	raskast	röskuðust		raskist	röskuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	raskast (þú), raskastu
plural	þið	raskist (þið), raskisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• röskun (“disturbance; disorder”)

Swedish

Adjective

raska

1. inflection of rask:
   1. definite singular
   2. plural

Verb

raska (present raskar, preterite raskade, supine raskat, imperative raska)

1. (dated) to hurry

Usage notes

Dated except in raska på.

Conjugation

Conjugation of raska (weak)

	active		passive
infinitive	raska		raskas
supine	raskat		raskats
imperative	raska		—
imper. plural1	rasken		—
	present	past	present	past
indicative	raskar	raskade	raskas	raskades
ind. plural1	raska	raskade	raskas	raskades
subjunctive2	raske	raskade	raskes	raskades
present participle		raskande
past participle		raskad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• raska på

References

• raska in Svensk ordbok (SO)
• raska in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• raska in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

Anagrams

• Skara, askar, kasar, rakas, sakar, skara