regelen

See also: Regelen

Danish

Alternative forms

• reglen

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈʁɛjˀlən], [ˈʁæˀlən]

Noun

regelen c

1. definite singular of regel

Dutch

Etymology

From regel.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈreː.ɣə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

regelen

1. to regulate, to control

   De overheid moet strengere wetten en voorschriften regelen om de vervuiling te verminderen.

   The government needs to regulate stricter laws and regulations to reduce pollution.

   Het bedrijf moet de productieprocessen nauwkeurig regelen om de kwaliteit van de producten te waarborgen.

   The company needs to control the production processes carefully to ensure the quality of the products.

2. to arrange

   Ik zal de vergadering regelen en ervoor zorgen dat alle relevante personen aanwezig zijn.

   I will arrange the meeting and ensure that all relevant individuals are present.

   De reisagent kan alle details van je vakantie regelen, inclusief vluchten, accommodatie en activiteiten.

   The travel agent can arrange all the details of your vacation, including flights, accommodation, and activities.

Conjugation

Conjugation of regelen (weak)
infinitive	regelen
past singular	regelde
past participle	geregeld
infinitive	regelen
gerund	regelen n
	present tense	past tense
1st person singular	regel	regelde
2nd person sing. (jij)	regelt, regel2	regelde
2nd person sing. (u)	regelt	regelde
2nd person sing. (gij)	regelt	regelde
3rd person singular	regelt	regelde
plural	regelen	regelden
subjunctive sing.1	regele	regelde
subjunctive plur.1	regelen	regelden
imperative sing.	regel
imperative plur.1	regelt
participles	regelend	geregeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ontregelen
• regeling
• regelneef

Descendants

• Afrikaans: reël
• → Lokono: regedwan
• → Kwinti: regelen
• → Sranan Tongo: regel
  • → Caribbean Javanese: rékhel, ngrékhel

Noun

regelen

1. plural of regel

Anagrams

• legeren, leg neer, neerleg

Norwegian Bokmål

Noun

regelen m

1. definite singular of regel

Norwegian Nynorsk

Noun

regelen m

1. definite singular of regel