rymja

Icelandic

Etymology

From Old Norse rymja.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɪmja/

  Rhymes: -ɪmja

Verb

rymja (weak verb, third-person singular past indicative rumdi, supine rumið)

1. (of animals such as donkeys or cattle) to bray, to bellow

Conjugation

rymja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að rymja
supine sagnbót		rumið
present participle lýsingarháttur nútíðar		rymjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rym	rumdi		rymji	rymdi
	þú	rymur	rumdir		rymjir	rymdir
	hann, hún, það	rymur	rumdi		rymji	rymdi
plural	við	rymjum	rumdum		rymjum	rymdum
	þið	rymjið	rumduð		rymjið	rymduð
	þeir, þær, þau	rymja	rumdu		rymji	rymdu
		imperative boðháttur
singular	þú	rym (þú), rymdu
plural	þið	rymjið (þið), rymjiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• það rymur í

See also

• rymur