schuif

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schuuf, from schuven (“to shove”).

Pronunciation

• IPA^(key): /sxœy̯f/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schuif
• Rhymes: -œy̯f

Noun

schuif m (plural schuiven, diminutive schuifje n)

1. drawer
2. bolt, to lock a door etc.
3. slide, moving or moveable
4. shove
5. something shoven; a portion of sorts
6. (slang) mouth

Synonyms

• (drawer): la
• (bolt): grendel

Derived terms

• bakschuif
• bosschuif
• deurschuif
• grondschuif
• kanaalschuif
• poortschuif
• schuifbeweging
• schuifdam
• schuifdrijfstang
• schuifduiker
• schuifgalei
• schuifgebint
• schuifkast
• schuiflantaren
• schuifleider
• schuifschot
• schuifslot
• schuifspiegel
• schuifsponning
• schuifstang
• schuifstijl
• schuifstuw
• schuiftang
• schuifvizier
• schuifweg
• schuifwinder
• stoomschuif
• verdeelschuif
• vizierschuif
• zuigerschuif

Descendants

• Negerhollands: skiffie
• → Indonesian: skep
• → Papiamentu: skèif, skeif

Verb

schuif

1. inflection of schuiven:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative