skorta

Icelandic

Verb

skorta (weak verb, third-person singular past indicative skorti, supine skort)

1. (impersonal) to cause to lack (to cause to experience a shortcoming of) [with accusative ‘someone’ (preceding) and accusative ‘something’ (following)] (idiomatically translated as "lack" with the preceding accusative object as the subject)

Conjugation

skorta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að skorta
supine sagnbót		skort
present participle lýsingarháttur nútíðar		skortandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	skorti	skorti		skorti	skorti
	þú	skortir	skortir		skortir	skortir
	hann, hún, það	skortir	skorti		skorti	skorti
plural	við	skortum	skortum		skortum	skortum
	þið	skortið	skortuð		skortið	skortuð
	þeir, þær, þau	skorta	skortu		skorti	skortu
		imperative boðháttur
singular	þú	skort (þú), skortu
plural	þið	skortið (þið), skortiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

• “skorta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)