smarkacz

Polish

Etymology

From smarkać (“to blow one's nose”) +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmar.kat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arkat͡ʂ
• Syllabification: smar‧kacz

Noun

smarkacz m pers

1. (derogatory) brat, immature child
2. snotnose, snot-nosed kid

Declension

Declension of smarkacz

	singular	plural
nominative	smarkacz	smarkacze
genitive	smarkacza	smarkaczy/smarkaczów
dative	smarkaczowi	smarkaczom
accusative	smarkacza	smarkaczy/smarkaczów
instrumental	smarkaczem	smarkaczami
locative	smarkaczu	smarkaczach
vocative	smarkaczu	smarkacze

Related terms

nouns

• smarkatka
• smarkul
• smarkula

Further reading

• smarkacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• smarkacz in Polish dictionaries at PWN