sofna

Icelandic

Etymology

From Old Norse sofna.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɔpna/

  Rhymes: -ɔpna

Verb

sofna (weak verb, third-person singular past indicative sofnaði, supine sofnað)

1. (intransitive) to fall asleep

   Synonym: falla í svefn

   Ég veit ég ætlaði að mæta en ég sofnaði yfir sjónvarpinu. ― I know I was going to show up but I fell asleep watching the telly.

Conjugation

sofna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að sofna
supine sagnbót		sofnað
present participle lýsingarháttur nútíðar		sofnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sofna	sofnaði		sofni	sofnaði
	þú	sofnar	sofnaðir		sofnir	sofnaðir
	hann, hún, það	sofnar	sofnaði		sofni	sofnaði
plural	við	sofnum	sofnuðum		sofnum	sofnuðum
	þið	sofnið	sofnuðuð		sofnið	sofnuðuð
	þeir, þær, þau	sofna	sofnuðu		sofni	sofnuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	sofna (þú), sofnaðu
plural	þið	sofnið (þið), sofniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sofnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sofnaður	sofnuð	sofnað	sofnaðir	sofnaðar	sofnuð
accusative (þolfall)	sofnaðan	sofnaða	sofnað	sofnaða	sofnaðar	sofnuð
dative (þágufall)	sofnuðum	sofnaðri	sofnuðu	sofnuðum	sofnuðum	sofnuðum
genitive (eignarfall)	sofnaðs	sofnaðrar	sofnaðs	sofnaðra	sofnaðra	sofnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sofnaði	sofnaða	sofnaða	sofnuðu	sofnuðu	sofnuðu
accusative (þolfall)	sofnaða	sofnuðu	sofnaða	sofnuðu	sofnuðu	sofnuðu
dative (þágufall)	sofnaða	sofnuðu	sofnaða	sofnuðu	sofnuðu	sofnuðu
genitive (eignarfall)	sofnaða	sofnuðu	sofnaða	sofnuðu	sofnuðu	sofnuðu

Related terms

• sofa
• svefn

Old Norse

Etymology

sofa (“to sleep”) +‎ -na (“inchoative suffix”)

Verb

sofna

1. to fall asleep
   • Völundarkviða, verse 31, l. 1-2

     Vaki ek ávallt / viljalauss,
     sofna ek minnst / síz mína sonu dauða;

     I am always awake / bereft of joy,
     I sleep very little / since the death of my sons.

Conjugation

Conjugation of sofna — active (weak class 2)

infinitive	sofna
present participle	sofnandi
past participle	sofnaðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	sofna	sofnaða		sofna	sofnaða
2nd person singular	sofnar	sofnaðir		sofnir	sofnaðir
3rd person singular	sofnar	sofnaði		sofni	sofnaði
1st person plural	sofnum	sofnuðum		sofnim	sofnaðim
2nd person plural	sofnið	sofnuðuð		sofnið	sofnaðið
3rd person plural	sofna	sofnuðu		sofni	sofnaði
imperative	present
2nd person singular	sofna
1st person plural	sofnum
2nd person plural	sofnið

Conjugation of sofna — mediopassive (weak class 2)

infinitive	sofnask
present participle	sofnandisk
past participle	sofnazk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	sofnumk	sofnuðumk		sofnumk	sofnuðumk
2nd person singular	sofnask	sofnaðisk		sofnisk	sofnaðisk
3rd person singular	sofnask	sofnaðisk		sofnisk	sofnaðisk
1st person plural	sofnumsk	sofnuðumsk		sofnimsk	sofnaðimsk
2nd person plural	sofnizk	sofnuðuzk		sofnizk	sofnaðizk
3rd person plural	sofnask	sofnuðusk		sofnisk	sofnaðisk
imperative	present
2nd person singular	sofnask
1st person plural	sofnumsk
2nd person plural	sofnizk

Descendants

• Icelandic: sofna
• Faroese: sovna
• Norwegian Nynorsk: sobna, somna, somne, sovna, sovne
• Norwegian Bokmål: sovne
• Old Swedish: somna, sofna
  • Swedish: somna
• Danish: sovne (obsolete)