spatten

Danish

Noun

spatten c

1. definite singular of spat

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑtən

Noun

spatten

1. plural of spat

Verb

spatten

1. to splatter, splash

Conjugation

Conjugation of spatten (weak)
infinitive	spatten
past singular	spatte
past participle	gespat
infinitive	spatten
gerund	spatten n
	present tense	past tense
1st person singular	spat	spatte
2nd person sing. (jij)	spat	spatte
2nd person sing. (u)	spat	spatte
2nd person sing. (gij)	spat	spatte
3rd person singular	spat	spatte
plural	spatten	spatten
subjunctive sing.1	spatte	spatte
subjunctive plur.1	spatten	spatten
imperative sing.	spat
imperative plur.1	spat
participles	spattend	gespat
1) Archaic.

Derived terms

• aanspatten
• afspatten
• bespatten
• binnenspatten
• doorspatten
• heenspatten
• inspatten
• losspatten
• naspatten
• natspatten
• nederspatten
• neerspatten
• omhoogspatten
• omlaagspatten
• omspatten
• ontspatten
• openspatten
• opspatten
• overspatten
• rondspatten
• samenspatten
• tegenspatten
• terugspatten
• toespatten
• uiteenspatten
• uitspatten
• verspatten
• volspatten
• voortspatten
• vooruitspatten
• wegspatten

Descendants

• → Papiamentu: spat, spart (Aruba)

Anagrams

• stapten

Swedish

Noun

spatten

1. definite singular of spatt