stafa

See also: Stafa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstaːva/

  Rhymes: -aːva

Etymology 1

From Old Norse stafa, from stafr (Icelandic stafur (“staff, pole; (wooden) pillar; pillar of light”)).

Verb

stafa (weak verb, third-person singular past indicative stafaði, supine stafað)

1. to spell [with accusative]

   Synonym: stafsetja

   Hvernig stafarðu þetta orð?

   How do you spell this word?

2. to radiate, emanate [with dative]
3. to result, stem (from), be caused (by) [with af (+ dative)]

Conjugation

stafa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að stafa
supine sagnbót		stafað
present participle lýsingarháttur nútíðar		stafandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	stafa	stafaði		stafi	stafaði
	þú	stafar	stafaðir		stafir	stafaðir
	hann, hún, það	stafar	stafaði		stafi	stafaði
plural	við	stöfum	stöfuðum		stöfum	stöfuðum
	þið	stafið	stöfuðuð		stafið	stöfuðuð
	þeir, þær, þau	stafa	stöfuðu		stafi	stöfuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	stafa (þú), stafaðu
plural	þið	stafið (þið), stafiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

stafa

1. indefinite genitive plural of stafur

Anagrams

• fasta

Old English

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɑ.fɑ/, [ˈstɑ.vɑ]

Noun

stafa

1. genitive plural of stæf

Old Norse

Noun

stafa

1. genitive/accusative plural of stafr