stappa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstahpa/
• Rhymes: -ahpa

Etymology 1

From Old Norse stappa, from Proto-Germanic *stampōną (“to stamp, squeeze, compress”).

Verb

stappa (weak verb, third-person singular past indicative stappaði, supine stappað)

1. to stomp
2. to mash

Conjugation

stappa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að stappa
supine sagnbót		stappað
present participle lýsingarháttur nútíðar		stappandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	stappa	stappaði		stappi	stappaði
	þú	stappar	stappaðir		stappir	stappaðir
	hann, hún, það	stappar	stappaði		stappi	stappaði
plural	við	stöppum	stöppuðum		stöppum	stöppuðum
	þið	stappið	stöppuðuð		stappið	stöppuðuð
	þeir, þær, þau	stappa	stöppuðu		stappi	stöppuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	stappa (þú), stappaðu
plural	þið	stappið (þið), stappiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stappast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að stappast
supine sagnbót		stappast
present participle lýsingarháttur nútíðar		stappandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	stappast	stappaðist		stappist	stappaðist
	þú	stappast	stappaðist		stappist	stappaðist
	hann, hún, það	stappast	stappaðist		stappist	stappaðist
plural	við	stöppumst	stöppuðumst		stöppumst	stöppuðumst
	þið	stappist	stöppuðust		stappist	stöppuðust
	þeir, þær, þau	stappast	stöppuðust		stappist	stöppuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	stappast (þú), stappastu
plural	þið	stappist (þið), stappisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stappaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stappaður	stöppuð	stappað	stappaðir	stappaðar	stöppuð
accusative (þolfall)	stappaðan	stappaða	stappað	stappaða	stappaðar	stöppuð
dative (þágufall)	stöppuðum	stappaðri	stöppuðu	stöppuðum	stöppuðum	stöppuðum
genitive (eignarfall)	stappaðs	stappaðrar	stappaðs	stappaðra	stappaðra	stappaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stappaði	stappaða	stappaða	stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
accusative (þolfall)	stappaða	stöppuðu	stappaða	stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
dative (þágufall)	stappaða	stöppuðu	stappaða	stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu
genitive (eignarfall)	stappaða	stöppuðu	stappaða	stöppuðu	stöppuðu	stöppuðu

Etymology 2

Noun

stappa f (genitive singular stöppu, nominative plural stöppur)

1. mash

Declension

Declension of stappa (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stappa	stappan	stöppur	stöppurnar
accusative	stöppu	stöppuna	stöppur	stöppurnar
dative	stöppu	stöppunni	stöppum	stöppunum
genitive	stöppu	stöppunnar	stappa	stappanna

Italian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstap.pa/
• Rhymes: -appa
• Hyphenation: stàp‧pa

Verb

stappa

1. inflection of stappare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• stappen

Noun

stappa m or f

1. definite feminine singular of stappe

Norwegian Nynorsk

Noun

stappa f

1. definite singular of stappe