tabur

Iban

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *tabuR (“strew”), *-buR (“strew, sow; sprinkle”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtabʊr/

Verb

tabur

1. to strew, to scatter.

Indonesian

Etymology

From Malay tabur, from Proto-Malayo-Polynesian *tabuR (“strew”), *-buR (“strew, sow; sprinkle”). Doublet of awur and tawur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtabʊr/
• Hyphenation: ta‧bur
• Rhymes: -bʊr, -ʊr, -r

Verb

tabur

1. to strew, to scatter

Derived terms

• bertabur
• bertabur-tabur
• bertaburan
• bertaburkan
• ditabur
• ditaburi
• ditaburkan
• menabur
• menaburi
• menaburkan
• penabur
• penaburan
• taburan
• temabur
• tertabur

• tabur bunga

Further reading

• “tabur”, in Kamus Besar Bahasa Indonesia [Great Dictionary of the Indonesian Language] (in Indonesian), Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016

Malay

Verb

tabur (Jawi spelling تابور)

1. sprinkle

Old Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt̪a.βuɾ/
  • (Blasse) [ˈt̪a.βuɾ]
  • (Griffith) [ˈt̪a.βøɾ]

Verb

·tabur

1. first-person singular present indicative prototonic of do·beir

Mutation

Mutation of ·tabur

radical	lenition	nasalization
·tabur	·thabur	·tabur pronounced with /d̪-/

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in Old Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish طابور (tabur). According to Nişanyan, the Ottoman Turkish term is from Hungarian tábor, which itself is from Chagatai [Term?].

Pronunciation

• IPA^(key): /taˈbuɾ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ta‧bur

Noun

tabur (definite accusative taburu, plural taburlar)

1. (military) battalion
   • 1936 February 8, Yeni Asır, page 5:

     Bohmya - Almanya hududunda bir hâdise olmuştur. Bir Çek taburu talim yapmakta iken Alman askerleri hududun 50 metre içine kadar girmişler ve yarım saat sonra çekilmişlerdir.

     (please add an English translation of this quotation)

Declension

Declension of tabur

singular plural nominative tabur taburlar definite accusative taburu taburları dative tabura taburlara locative taburda taburlarda ablative taburdan taburlardan genitive taburun taburların Possessive forms nominative singular plural 1st singular taburum taburlarım 2nd singular taburun taburların 3rd singular taburu taburları 1st plural taburumuz taburlarımız 2nd plural taburunuz taburlarınız 3rd plural taburları taburları definite accusative singular plural 1st singular taburumu taburlarımı 2nd singular taburunu taburlarını 3rd singular taburunu taburlarını 1st plural taburumuzu taburlarımızı 2nd plural taburunuzu taburlarınızı 3rd plural taburlarını taburlarını dative singular plural 1st singular taburuma taburlarıma 2nd singular taburuna taburlarına 3rd singular taburuna taburlarına 1st plural taburumuza taburlarımıza 2nd plural taburunuza taburlarınıza 3rd plural taburlarına taburlarına locative singular plural 1st singular taburumda taburlarımda 2nd singular taburunda taburlarında 3rd singular taburunda taburlarında 1st plural taburumuzda taburlarımızda 2nd plural taburunuzda taburlarınızda 3rd plural taburlarında taburlarında ablative singular plural 1st singular taburumdan taburlarımdan 2nd singular taburundan taburlarından 3rd singular taburundan taburlarından 1st plural taburumuzdan taburlarımızdan 2nd plural taburunuzdan taburlarınızdan 3rd plural taburlarından taburlarından genitive singular plural 1st singular taburumun taburlarımın 2nd singular taburunun taburlarının 3rd singular taburunun taburlarının 1st plural taburumuzun taburlarımızın 2nd plural taburunuzun taburlarınızın 3rd plural taburlarının taburlarının

Derived terms

• taburcu

References

• Nişanyan, Sevan (2002–), “tabur”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890), “طابور”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1218