tigna

Icelandic

Etymology

From tign (“majesty, grandeur”) +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɪkna/
• Rhymes: -ɪkna

Verb

tigna (weak verb, third-person singular past indicative tignaði, supine tignað)

1. to honour [with accusative]

   Synonyms: heiðra, sæma

2. to worship [with accusative]

   Synonyms: dýrka, tilbiðja

Conjugation

tigna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að tigna
supine sagnbót		tignað
present participle lýsingarháttur nútíðar		tignandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	tigna	tignaði		tigni	tignaði
	þú	tignar	tignaðir		tignir	tignaðir
	hann, hún, það	tignar	tignaði		tigni	tignaði
plural	við	tignum	tignuðum		tignum	tignuðum
	þið	tignið	tignuðuð		tignið	tignuðuð
	þeir, þær, þau	tigna	tignuðu		tigni	tignuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	tigna (þú), tignaðu
plural	þið	tignið (þið), tigniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að tignast
supine sagnbót		tignast
present participle lýsingarháttur nútíðar		tignandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	tignast	tignaðist		tignist	tignaðist
	þú	tignast	tignaðist		tignist	tignaðist
	hann, hún, það	tignast	tignaðist		tignist	tignaðist
plural	við	tignumst	tignuðumst		tignumst	tignuðumst
	þið	tignist	tignuðust		tignist	tignuðust
	þeir, þær, þau	tignast	tignuðust		tignist	tignuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	tignast (þú), tignastu
plural	þið	tignist (þið), tignisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tignaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaður	tignuð	tignað	tignaðir	tignaðar	tignuð
accusative (þolfall)	tignaðan	tignaða	tignað	tignaða	tignaðar	tignuð
dative (þágufall)	tignuðum	tignaðri	tignuðu	tignuðum	tignuðum	tignuðum
genitive (eignarfall)	tignaðs	tignaðrar	tignaðs	tignaðra	tignaðra	tignaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tignaði	tignaða	tignaða	tignuðu	tignuðu	tignuðu
accusative (þolfall)	tignaða	tignuðu	tignaða	tignuðu	tignuðu	tignuðu
dative (þágufall)	tignaða	tignuðu	tignaða	tignuðu	tignuðu	tignuðu
genitive (eignarfall)	tignaða	tignuðu	tignaða	tignuðu	tignuðu	tignuðu

Related terms

• tign
• tiginn

Italian

Etymology

From Latin tinea.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtiɲ.ɲa/
• Rhymes: -iɲɲa
• Hyphenation: tì‧gna

Noun

tigna f (plural tigne)

1. ringworm

Anagrams

• tangi, tinga

Latin

Noun

tigna n

1. nominative/accusative/vocative plural of tignum (“building stuff, lumber, tree trunk, beam”)

Old Norse

Adjective

tigna

1. inflection of tiginn:
   1. positive degree strong feminine accusative singular
   2. positive degree strong masculine accusative plural
   3. positive degree weak masculine oblique singular
   4. positive degree weak feminine nominative singular
   5. positive degree weak neuter singular

Noun

tigna

1. indefinite genitive plural of tign

Verb

tigna

1. to honour, worship
2. (reflexive) be exalted, glorified

Conjugation

Conjugation of tigna — active (weak class 2)

infinitive	tigna
present participle	tignandi
past participle	tignaðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	tigna	tignaða		tigna	tignaða
2nd person singular	tignar	tignaðir		tignir	tignaðir
3rd person singular	tignar	tignaði		tigni	tignaði
1st person plural	tignum	tignuðum		tignim	tignaðim
2nd person plural	tignið	tignuðuð		tignið	tignaðið
3rd person plural	tigna	tignuðu		tigni	tignaði
imperative	present
2nd person singular	tigna
1st person plural	tignum
2nd person plural	tignið

Conjugation of tigna — mediopassive (weak class 2)

infinitive	tignask
present participle	tignandisk
past participle	tignazk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	tignumk	tignuðumk		tignumk	tignuðumk
2nd person singular	tignask	tignaðisk		tignisk	tignaðisk
3rd person singular	tignask	tignaðisk		tignisk	tignaðisk
1st person plural	tignumsk	tignuðumsk		tignimsk	tignaðimsk
2nd person plural	tignizk	tignuðuzk		tignizk	tignaðizk
3rd person plural	tignask	tignuðusk		tignisk	tignaðisk
imperative	present
2nd person singular	tignask
1st person plural	tignumsk
2nd person plural	tignizk

Descendants

• Icelandic: tigna

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “tigna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive