tooien

Dutch

Etymology

From Old Dutch *tōien, variant of *touwen (from which touwen), from Proto-Germanic *tawjaną.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːi̯ən

Verb

tooien

1. to adorn, decorate

   Synonyms: eren, sieren, versieren

Conjugation

Conjugation of tooien (weak)
infinitive	tooien
past singular	tooide
past participle	getooid
infinitive	tooien
gerund	tooien n
	present tense	past tense
1st person singular	tooi	tooide
2nd person sing. (jij)	tooit, tooi2	tooide
2nd person sing. (u)	tooit	tooide
2nd person sing. (gij)	tooit	tooide
3rd person singular	tooit	tooide
plural	tooien	tooiden
subjunctive sing.1	tooie	tooide
subjunctive plur.1	tooien	tooiden
imperative sing.	tooi
imperative plur.1	tooit
participles	tooiend	getooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.