Top Qs
Timeline
Chat
Perspective
turbulentus
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latin
Etymology
From turba (“stir, tumult”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tʊr.bʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ur.buˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
turbulentus (feminine turbulenta, neuter turbulentum, superlative turbulentissimus); first/second-declension adjective
- stormy, turbulent
- Synonyms: sēditiōsus, tumultuōsus
- Antonyms: obsequēns, obsequiōsus, oboediēns, facilis
- unruly, riotous
Declension
First/second-declension adjective.
Descendants
- English: turbulent
- French: turbulent
- Galician: turbulento
- Italian: turbolento, turbulento
- German: turbulent
- Norwegian: turbulent
- Romanian: turbulent
- Portuguese: turbulento
- Spanish: turbulento
References
- “turbulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “turbulentus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “turbulentus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
- revolutionists: homines seditiosi, turbulenti or novarum rerum cupidi
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads