verknopen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ knopen or from knoop +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈknoːpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧kno‧pen
• Rhymes: -oːpən

Verb

verknopen

1. (transitive) to tie together
2. (transitive) to tie with a knot
3. (transitive) to button together

Conjugation

Conjugation of verknopen (weak, prefixed)
infinitive	verknopen
past singular	verknoopte
past participle	verknoopt
infinitive	verknopen
gerund	verknopen n
	present tense	past tense
1st person singular	verknoop	verknoopte
2nd person sing. (jij)	verknoopt, verknoop2	verknoopte
2nd person sing. (u)	verknoopt	verknoopte
2nd person sing. (gij)	verknoopt	verknoopte
3rd person singular	verknoopt	verknoopte
plural	verknopen	verknoopten
subjunctive sing.1	verknope	verknoopte
subjunctive plur.1	verknopen	verknoopten
imperative sing.	verknoop
imperative plur.1	verknoopt
participles	verknopend	verknoopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• verknocht