verstrooien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verstrooyen. By surface analysis, ver- +‎ strooien.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

verstrooien

1. (transitive) To scatter, disperse.

Conjugation

Conjugation of verstrooien (weak)
infinitive	verstrooien
past singular	verstrooide
past participle	geverstrooid
infinitive	verstrooien
gerund	verstrooien n
	present tense	past tense
1st person singular	verstrooi	verstrooide
2nd person sing. (jij)	verstrooit, verstrooi2	verstrooide
2nd person sing. (u)	verstrooit	verstrooide
2nd person sing. (gij)	verstrooit	verstrooide
3rd person singular	verstrooit	verstrooide
plural	verstrooien	verstrooiden
subjunctive sing.1	verstrooie	verstrooide
subjunctive plur.1	verstrooien	verstrooiden
imperative sing.	verstrooi
imperative plur.1	verstrooit
participles	verstrooiend	geverstrooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verstrooid
• verstrooiing