verwonderen

Dutch

Etymology

From wonder +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

verwonderen

1. to amaze

Conjugation

Conjugation of verwonderen (weak, prefixed)
infinitive	verwonderen
past singular	verwonderde
past participle	verwonderd
infinitive	verwonderen
gerund	verwonderen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwonder	verwonderde
2nd person sing. (jij)	verwondert, verwonder2	verwonderde
2nd person sing. (u)	verwondert	verwonderde
2nd person sing. (gij)	verwondert	verwonderde
3rd person singular	verwondert	verwonderde
plural	verwonderen	verwonderden
subjunctive sing.1	verwondere	verwonderde
subjunctive plur.1	verwonderen	verwonderden
imperative sing.	verwonder
imperative plur.1	verwondert
participles	verwonderend	verwonderd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• verbazen

Derived terms

• verwondering

Descendants

• Negerhollands: verwonder, wonder
• → Sranan Tongo: fruwondru, ferwondru
  • → Aukan: foondoo
  • → Caribbean Javanese: ferwonder
  • → Saramaccan: foóndo, foómbo