vooronderstellen

Dutch

Etymology

From voor- (“pre-”) +‎ onderstellen (“suppose”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

vooronderstellen

1. to presuppose, presume

Conjugation

Conjugation of vooronderstellen (weak, prefixed)
infinitive	vooronderstellen
past singular	vooronderstelde
past participle	voorondersteld
infinitive	vooronderstellen
gerund	vooronderstellen n
	present tense	past tense
1st person singular	vooronderstel	vooronderstelde
2nd person sing. (jij)	vooronderstelt, vooronderstel2	vooronderstelde
2nd person sing. (u)	vooronderstelt	vooronderstelde
2nd person sing. (gij)	vooronderstelt	vooronderstelde
3rd person singular	vooronderstelt	vooronderstelde
plural	vooronderstellen	vooronderstelden
subjunctive sing.1	vooronderstelle	vooronderstelde
subjunctive plur.1	vooronderstellen	vooronderstelden
imperative sing.	vooronderstel
imperative plur.1	vooronderstelt
participles	vooronderstellend	voorondersteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.