Transporta planado

Transporta planado, aŭ transportoplanado, rilatas al pritaksado, konsilado, dezajno kaj politiko pri rimedoj de transporto (ĝenerale stratoj, ŝoseoj, biciklovojoj kaj linioj de publika transporto).

Ŝoseplano de San Francisco en 1948.

Modeloj kaj Elteneblo

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Eltenebla transporto.

La metroaj trajnoj L de Ĉikaga Transitaŭtoritato utiligas levitajn trakojn por parto de la sistemo konata kiel la Buklo, kiu situas en la Ĉikaga Buklo komunumareo. Tio estas ekzemplo de la sidado de transportadinstalaĵoj rezultiĝantaj el transportadplanado.

Ŝosebuklo ĉe la Malnova Urbo en Szczecin, Pollando.

Transportadplanado, aŭ transportoplanado, historie sekvis la racian planadmodelon de difinado de celoj, identigante problemojn, generante alternativojn, analizante alternativojn, kaj evoluigante planojn. Aliaj modeloj por planado estas racia elekto, transitorientita evoluo, satisficing, pliiga planado, organiza procezo, kaj politika aŭ publika elekto.

Tamen, planistoj estas ĉiam pli atenditaj adopti multi-disciplinan aliron, precipe pro la altiĝanta graveco de ekologiismo. Ekzemple, la uzo de konduta psikologio por persvadi ŝoforojn por prirezigni siajn aŭtojn kaj uzi publikan transporton anstataŭe. La rolo de la transportplanisto ŝanĝiĝas de teknika analizo ĝis antaŭenigado de daŭripovo tra integraj transportpolitikoj.^[1] Ekzemple en Hanojo la kreskanta nombro da motorcikloj fariĝas respondeca ne nur por medipoluo sed ankaŭ por bremsado de la ekonomia kresko. Por longa rigardo la plano estas redukti trafikon tra ŝanĝo en urboplanado. Tra ekonomiaj instigoj kaj allogaj alternativoj ekspertoj esperas senpezigi trafikon en la mallonga rigardo.^[2]