Wi-Fi Protected Setup

Wi-Fi Protected Setup (WPS) estas sendrata normo de loka reto celata al la sekura agordo de ekipaĵo konektita al Wi-Fi-retkaptejo. Dezajnita de Wi-Fi Alliance, ĝi estis lanĉita komence de 2007.

La WPS-butono (meze, blua) sur sendrata enkursigilo

La celo de la WPS-protokolo estas simpligi la agordan fazon de sendrata reto-sekureco.^[1] Ĝi ebligas al homoj kun malmulte da scioj pri sekureco agordi WPA-aliron (Wi-Fi Protected Access), subtenatan de Wi-Fi-aparatoj.

Ĉi tiu normo emfazas uzeblecon. La koncepto estas dividita en kvar manieroj establi hejman reton. La uzanto deziranta aldoni aparaton al la reto povas uzi unu el la kvar metodoj:

1. PIN-metodo (Personal Identification Number), numero legenda sur etikedo (aŭ ekrano) de la nova aparato, kaj raportota al la "reprezentanto" de la reto (la alirpunkto aŭ la registristo);
2. PBC-metodo (Push Button Configuration), kie la uzanto premas butonon (fizikan aŭ virtualan), kaj sur la alirpunkto kaj sur la nova aparato;
3. NFC-metodo (Near Field Communication), kie la uzanto alproksimigas la novan aparaton al la alirpunkto por establi proksiman kampan komunikadon inter ili;
4. USB-metodo (Universal Serial Bus, kiel D-link faras por la plej multaj USB-poŝmemoriloj Wi-Fi), kie la uzanto uzas USB-poŝmemorilon por transdoni datumojn inter la nova aparato kaj la alirpunkto.

Nur la tri unuaj metodoj (PIN/PBC/NFC) akiris atestilon Wi-Fi Protected Setup Certification.^[2]

Grava vundebleco de la PIN-metodo estis montrita la 26-an de decembro 2011 fare de Stefan Viehböck.^[3],[4] Kvankam la publikaĵo elmontranta la vundeblecon ne enhavis fontkodon, ĝi ebligis al aliaj programistoj skribi kaj publikigi realigon de la atako.^[5] Hodiaŭ, estas forte rekomendite ne uzi ĉi tiun protokolon.