kaculo

Esperanto

Substantivo

 kac(o) + ul + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	kaculo	kaculoj
Akuzativo	kaculon	kaculojn

Signifoj

1. (insulta) persono ĝena, ĉagrena, frustra, malnobla, malestiminda, krimeca

   Vidu ankaŭ: fiulo, fripono

   1982, Johán Balano, Ĉu ŝi mortu tra-fike?

   "Sankta Maria Magdalena!" kriis Aminda Glor – kiu kutimis dividi siajn zorgojn kun tiu ekskolegino – post kiam la fi-kaculo kaj fik-aĉulo foriris.

   2008, Christian Declerck, Spitaj kiel hidrargo:

   Oni ne estu putino por okupiĝi pri sia vulvo kaj klitoro, aŭ por ŝati la scivolon kaj atenton de kaculo.

   2011, Eugene De Zilah, La Princo Che La Hunoj:

   Nu ja, ci nun scias : al tiu milestro Timur estis ordonita formarŝi, ne tial ke li estas impertinenta kaculo.

   2012, Bjørn A. Bojesen, "Magia plumo," en Beletra Almanako 15:

   Iu kaculo jam ŝtelis mian biciklon.

Tradukoj

 persono ĝena  

angla: dick, dickhead, prick itala: testa di cazzo

sveda: kuksugare → sv komuna, jävel → sv komuna jida: שמאָק

Referencoj kaj literaturo

 "reta-vortaro.de" kaculo