| bearr |
| pronunciación (AFI) |
/bʲaːɾˠ/
|
Etimología
Del irlandés medio berr-.[1][2] Compárese el gaélico escocés bearr o el manés baarey.
Conjugación
Más información Formas no personales, Sustantivo verbal ...
bearr
primera conjugación
| Formas no personales |
| Sustantivo verbal |
bearradh |
| Adjetivo verbal |
bearrtha |
| Formas personales |
| persona |
singular |
plural |
pasiva autónoma |
| 1.ª |
2.ª |
3.ª |
1.ª |
2.ª |
3.ª |
| indicativo |
|
| Presente |
bearraim |
bearrann tú bearrair1 |
bearrann sé, sí |
bearraimid |
bearrann sibh |
bearrann siad bearraid1 |
bearrtar |
| Pretérito |
bhearr mé bhearras1 |
bhearr tú bhearrais1 |
bhearr sé, sí |
bhearramar |
bhearr sibh bhearrabhair1 |
bhearr siad bhearradar1 |
bearradh |
| Pretérito imperfecto |
bhearrainn |
bhearrtá |
bhearradh sé, sí |
bhearraimis |
bhearradh sibh |
bhearraidís |
bhearrtaí |
| Futuro |
bearrfaidh mé bearrfad1 |
bearrfaidh tú bearrfair1 |
bearrfaidh sé, sí |
bearrfaimid bearrfam1 |
bearrfaidh sibh |
bearrfaidh siad bearrfaid1 |
bearrfar |
| Condicional |
bhearrfainn |
bhearrfá |
bhearrfadh sé, sí |
bhearrfaimis |
bhearrfadh sibh |
bhearrfaidís |
bhearrfaí |
| subjuntivo |
|
| Presente |
bearra mé bearrad1 |
bearra tú bearrair1 |
bearra sé, sí |
bearraimid |
bearra sibh |
bearra siad bearraid1 |
bearrtar |
| Pretérito |
bearrainn |
bearrtá |
bearradh sé, sí |
bearraimis |
bearradh sibh |
bearraidís |
bearrtaí |
| Imperativo |
bearraim |
bearr |
bearradh sé, sí |
bearraimis |
bearraigí |
bearraidís |
bearrtar |
| 1 dialectal |
Cerrar