disconvenio

Latín

disconveniō
clásico (AFI)	[dɪs.kɔnˈwɛ.nɪ.oː]

Etimología

Del prefijo dis- y conveniō ("encontrarse, convenir").^[1][2]

Verbo intransitivo

1

Ser inconsistente, no ser armonioso, disconvenir, desconvenir.^[1][2]

b

Impersonal: hay desacuerdo, se desacuerda.^[1][2]

Conjugación

Conjugación de disconveniō, disconvenīre, ―, ―  (cuarta conjugación, defectivo, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	disconvenīre
Infinitivo pasivo	―
Participio activo	disconveniēns
Participio pasivo	―
Gerundio	disconveniendī, disconveniendō, disconveniendum
Supino	―
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego disconveniō	tū disconvenīs	is, ea, id disconvenit	nōs disconvenīmus	vōs disconvenītis	eī, eae, ea disconveniunt
Pretérito imperfecto	ego disconveniēbam	tū disconveniēbās	is, ea, id disconveniēbat	nōs disconveniēbāmus	vōs disconveniēbātis	eī, eae, ea disconveniēbant
Futuro	ego disconveniam	tū disconveniēs	is, ea, id disconveniet	nōs disconveniēmus	vōs disconveniētis	eī, eae, ea disconvenient
Pretérito perfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Pretérito pluscuamperfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Futuro perfecto	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Presente pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Futuro pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego disconveniam	ut tū disconveniās	ut is, ut ea, ut id disconveniat	ut nōs disconveniāmus	ut vōs disconveniātis	ut eī, ut eae, ut ea disconveniant
Pretérito imperfecto	ut ego disconvenīrem	ut tū disconvenīrēs	ut is, ut ea, ut id disconvenīret	ut nōs disconvenīrēmus	ut vōs disconvenīrētis	ut eī, ut eae, ut ea disconvenīrent
Pretérito perfecto	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Presente pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) disconvenī	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) disconvenīte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) disconvenītō	(is, ea, id) disconvenītō	― ―	(vōs) disconvenītōte	(eī, eae, ea) disconveniuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad
NOTA: solo se emplean las formas activas