futuo

Latín

futuō
clásico (AFI)	/ˈfu.tu.oː/
eclesiástico (AFI)	/ˈfu.tu.o/
silabación	fu-tu-ō
acentuación	esdrújula
longitud silábica	trisílaba
rimas	u.tu.oː, u.tu.o

Etimología

De origen incierto; tal vez de la raíz -fūt- ("golpear"), compárese el compuesto verbal -fūtō ('golpear') en cōnfūtō, refūtō.^[1]

Verbo transitivo

1

Sexualidad Tener relaciones sexuales (por la vagina).^[2]

• Relacionados: pēdīcō (por el ano), irrumo (por la boca).
• Uso: malsonante
• Ejemplo: 

  Futue te ipsum (et caballum tuum).→ — Jódete (y tu caballo).

Conjugación

Conjugación de futuō, futuere, futuī, futūtum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	futuere, futuisse
Infinitivo pasivo	futuī
Participio activo	futuēns, futūtūrus
Participio pasivo	futuendus, futūtus
Gerundio	futuendī, futuendō, futuendum
Supino	futūtum, futūtū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego futuō	tū futuis	is, ea, id futuit	nōs futuimus	vōs futuitis	eī, eae, ea futuunt
Pretérito imperfecto	ego futuēbam	tū futuēbās	is, ea, id futuēbat	nōs futuēbāmus	vōs futuēbātis	eī, eae, ea futuēbant
Futuro	ego futuam	tū futuēs	is, ea, id futuēt	nōs futuēmus	vōs futuētis	eī, eae, ea futuent
Pretérito perfecto	ego futuī	tū futuistī	is, ea, id futuit	nōs futuimus	vōs futuistis	eī, eae, ea futuērunt, futuēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego futueram	tū futuerās	is, ea, id futuerat	nōs futuerāmus	vōs futuerātis	eī, eae, ea futuerant
Futuro perfecto	ego futuerō	tū futueris	is, ea, id futuerit	nōs futuerimus	vōs futueritis	eī, eae, ea futuerint
Presente pasivo	ego futuor	tū futueris, futuere	is, ea, id futuitur	nōs futuimur	vōs futuiminī	eī, eae, ea futuuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego futuēbar	tū futuēbāris, futuēbāre	is, ea, id futuēbātur	nōs futuēbāmur	vōs futuēbāminī	eī, eae, ea futuēbantur
Futuro pasivo	ego futuar	tū futuēris, futuēre	is, ea, id futuētur	nōs futuēmur	vōs futuēminī	eī, eae, ea futuentur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego futuam	ut tū futuās	ut is, ut ea, ut id futuat	ut nōs futuāmus	ut vōs futuātis	ut eī, ut eae, ut ea futuant
Pretérito imperfecto	ut ego futuerem	ut tū futuerēs	ut is, ut ea, ut id futueret	ut nōs futuerēmus	ut vōs futuerētis	ut eī, ut eae, ut ea futuerent
Pretérito perfecto	ut ego futuerim	ut tū futuerīs	ut is, ut ea, ut id futuerit	ut nōs futuerīmus	ut vōs futuerītis	ut eī, ut eae, ut ea futuerint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego futuissem	ut tū futuissēs	ut is, ut ea, ut id futuisset	ut nōs futuissēmus	ut vōs futuissētis	ut eī, ut eae, ut ea futuissent
Presente pasivo	ut ego futuar	ut tū futuāris, futuāre	ut is, ut ea, ut id futuātur	ut nōs futuāmur	ut vōs futuāminī	ut eī, ut eae, ut ea futuantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego futuerer	ut tū futuerēris, futuerēre	ut is, ut ea, ut id futuerētur	ut nōs futuerēmur	ut vōs futuerēminī	ut eī, ut eae, ut ea futuerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) futue	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) futuite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) futuitō	(is, ea, id) futuitō	― ―	(vōs) futuitōte	(eī, eae, ea) futuuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) futuere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) futuiminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) futuitor	(is, ea, id) futuitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) futuuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Descendientes

Descendientes [▲▼]

• Arrumano: fut ^(rup); futiri ^(rup)
• Asturiano: foder ^(ast)
• Español: joder
• Catalán: fotre ^(ca)
• Francés: foutre ^(fr)
• Friulano: foti ^(fur)
• Gallego: foder ^(gl)
• Italiano: fottere ^(it)
• Occitano: fóter ^(oc); fotre ^(oc)
• Portugués: foder ^(pt); futre ^(pt)
• Rumano: fute ^(ro); futere ^(ro)
• Sardo: fútere ^(sc); futíre ^(sc); futíri ^(sc)
• Siciliano: fùttiri ^(scn)
• Véneto: fotar ^(vec)

Información adicional

• Derivados: confutuo, defututus, diffututus, exfututus, fututor, fututrix, fututio