impedio

Latín

impediō
clásico (AFI)	[ɪmˈpɛ.dɪ.oː]
variantes	inpediō

Etimología

Del prefijo in- y pēs ('pie').^[1]

Verbo transitivo

1

Impedir, obstruir.

Conjugación

Conjugación de impediō, impedīre, impedīvī, impedītum  (cuarta conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	impedīre, impedīvisse, impediisse
Infinitivo pasivo	impedīrī
Participio activo	impediēns, impedītūrus
Participio pasivo	impediendus, impedītus
Gerundio	impediendī, impediendō, impediendum
Supino	impedītum, impedītū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego impediō	tū impedīs	is, ea, id impedit	nōs impedīmus	vōs impedītis	eī, eae, ea impediunt
Pretérito imperfecto	ego impediēbam	tū impediēbās	is, ea, id impediēbat	nōs impediēbāmus	vōs impediēbātis	eī, eae, ea impediēbant
Futuro	ego impediam	tū impediēs	is, ea, id impediet	nōs impediēmus	vōs impediētis	eī, eae, ea impedient
Pretérito perfecto	ego impedīvī, impediī	tū impedīvistī, impediistī	is, ea, id impedīvit, impediit	nōs impedīvimus, impediimus	vōs impedīvistis, impediistis	eī, eae, ea impedīvērunt, impediērunt, impedīvēre, impediēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego impedīveram, impedieram	tū impedīverās, impedierās	is, ea, id impedīverat, impedierat	nōs impedīverāmus, impedierāmus	vōs impedīverātis, impedierātis	eī, eae, ea impedīverant, impedierant
Futuro perfecto	ego impedīverō, impedierō	tū impedīveris, impedieris	is, ea, id impedīverit, impedierit	nōs impedīverimus, impedierimus	vōs impedīveritis, impedieritis	eī, eae, ea impedīverint, impedierint
Presente pasivo	ego impedior	tū impedīris, impedīre	is, ea, id impedītur	nōs impedīmur	vōs impedīminī	eī, eae, ea impediuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego impediēbar	tū impediēbāris, impediēbāre	is, ea, id impediēbātur	nōs impediēbāmur	vōs impediēbāminī	eī, eae, ea impediēbantur
Futuro pasivo	ego impediar	tū impediēris, impediēre	is, ea, id impediētur	nōs impediēmur	vōs impediēminī	eī, eae, ea impedientur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego impediam	ut tū impediās	ut is, ut ea, ut id impediat	ut nōs impediāmus	ut vōs impediātis	ut eī, ut eae, ut ea impediant
Pretérito imperfecto	ut ego impedīrem	ut tū impedīrēs	ut is, ut ea, ut id impedīret	ut nōs impedīrēmus	ut vōs impedīrētis	ut eī, ut eae, ut ea impedīrent
Pretérito perfecto	ut ego impedīverim, impedierim	ut tū impedīverīs, impedierīs	ut is, ut ea, ut id impedīverit, impedierit	ut nōs impedīverīmus, impedierīmus	ut vōs impedīverītis, impedierītis	ut eī, ut eae, ut ea impedīverint, impedierint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego impedīvissem, impediissem	ut tū impedīvissēs, impediissēs	ut is, ut ea, ut id impedīvisset, impediisset	ut nōs impedīvissēmus, impediissēmus	ut vōs impedīvissētis, impediissētis	ut eī, ut eae, ut ea impedīvissent, impediissent
Presente pasivo	ut ego impediar	ut tū impediāris, impediāre	ut is, ut ea, ut id impediātur	ut nōs impediāmur	ut vōs impediāminī	ut eī, ut eae, ut ea impediantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego impedīrer	ut tū impedīrēris, impedīrēre	ut is, ut ea, ut id impedīrētur	ut nōs impedīrēmur	ut vōs impedīrēminī	ut eī, ut eae, ut ea impedīrentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) impedī	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) impedīte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) impedītō	(is, ea, id) impedītō	― ―	(vōs) impedītōte	(eī, eae, ea) impediuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) impedīre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) impedīminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) impedītor	(is, ea, id) impedītor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) impediuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad