intereo

Latín

intereō
clásico (AFI)	[ɪnˈtɛ.rɛ.o:]

Etimología

Del prefijo inter- (preposición) y eō, īre ('ir').

Verbo intransitivo

1

Perderse, desaparecer.

2

Perecer, morir, acabarse.

Conjugación

Conjugación de intereō, interīre, interiī, interitum  (cuarta conjugación, defectivo, irregular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	interīre, interīsse, interiisse, interīvisse
Infinitivo pasivo	―
Participio activo	interiēns, interitūrus
Participio pasivo	―
Gerundio	intereundī, intereundō, intereundum
Supino	interitum, interitū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego intereō	tū interīs	is, ea, id interit	nōs interīmus	vōs interītis	eī, eae, ea intereunt
Pretérito imperfecto	ego interībam	tū interībās	is, ea, id interībat	nōs interībāmus	vōs interībātis	eī, eae, ea interībant
Futuro	ego interībō	tū interībis	is, ea, id interībit	nōs interībimus	vōs interībitis	eī, eae, ea interībunt
Pretérito perfecto	ego interiī, interīvī	tū interīstī, interiistī, interīvistī	is, ea, id interiit, interīvit	nōs interiimus, interīvimus	vōs interīstis, interiistis, interīvistis	eī, eae, ea interiērunt, interiēre, interīvērunt, interīvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego interieram, interīveram	tū interierās, interīverās	is, ea, id interierat, interīverat	nōs interierāmus, interīverāmus	vōs interierātis, interīverātis	eī, eae, ea interierant, interīverant
Futuro perfecto	ego interierō, interīverō	tū interieris, interīveris	is, ea, id interierit, interīverit	nōs interierimus, interīverimus	vōs interieritis, interīveritis	eī, eae, ea interierint, interīverint
Presente pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Futuro pasivo	ego ―	tū ―	is, ea, id ―	nōs ―	vōs ―	eī, eae, ea ―
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego inteream	ut tū intereās	ut is, ut ea, ut id intereat	ut nōs intereāmus	ut vōs intereātis	ut eī, ut eae, ut ea intereant
Pretérito imperfecto	ut ego interīrem	ut tū interīrēs	ut is, ut ea, ut id interīret	ut nōs interīrēmus	ut vōs interīrētis	ut eī, ut eae, ut ea interīrent
Pretérito perfecto	ut ego interierim, interīverim	ut tū interierīs, interīverīs	ut is, ut ea, ut id interierit, interīverit	ut nōs interierīmus, interīverīmus	ut vōs interierītis, interīverītis	ut eī, ut eae, ut ea interierint, interīverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego interīssem, interiissem, interīvissem	ut tū interīssēs, interiissēs, interīvissēs	ut is, ut ea, ut id interīsset, interiisset, interīvisset	ut nōs interīssēmus, interiissēmus, interīvissēmus	ut vōs interīssētis, interiissētis, interīvissētis	ut eī, ut eae, ut ea interīssent, interiissent, interīvissent
Presente pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego ―	ut tū ―	ut is, ut ea, ut id ―	ut nōs ―	ut vōs ―	ut eī, ut eae, ut ea ―
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) interī	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) interīte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) interītō	(is, ea, id) interītō	― ―	(vōs) interītōte	(eī, eae, ea) intereuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) ―	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) ―
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad
NOTA: solo se emplean las formas activas