Top Qs
Línea de tiempo
Chat
Contexto
pipo
De Wikcionario, el diccionario libre
Remove ads
Español
| pipo | |
| pronunciación (AFI) | [ˈpipo] |
| silabación | pi-po |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | i.po |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de pipar.
Falisco
| pibō | |
| pronunciación (AFI) | [ˈpi.boː] |
Etimología
Del protoitálico *pibo- y *pibe-, y estos del protoindoeuropeo *pi-ph₃-e o *pi-ph₃-o- ('beber'). Cognado del latín bibō.
Verbo intransitivo
- 1
- Beber.
- Uso: se emplea también como transitivo.
Francés
| pipo | |
| pronunciación (AFI) | [pi.po] |
| homófonos | pipeau, pipeaux, pipos |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo propio
- 1
- École polytechnique.
- Uso: jergal.
- Sinónimos: École polytechnique, Polytechnique, X.
Sustantivo masculino y femenino
pipo (sin género) ¦ plural: pipos
- 2
- Alumno de esta escuela.
- Uso: jergal.
Véase también
Italiano
| pipo | |
| pronunciación (AFI) | /ˈpi.po/ |
| silabación | pi-po |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | i.po |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (io) del presente de indicativo de pipare.
Latín
| pipō | |
| clásico (AFI) | /ˈpi.po/ |
| eclesiástico (AFI) | /ˈpi.po/ |
| silabación | pi-po |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | i.po |
Etimología
Del protoindoeuropeo *pip ('piar').
Verbo intransitivo
Portugués
| pipo | |
| pronunciación | falta agregar |
Sustantivo masculino
pipo ¦ plural: pipos
- 1
- Variante de pipa.
Véase también
Referencias y notas
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads