ploro

Latín

plōrō
clásico (AFI)	[ˈploː.roː]

Etimología

De origen incierto.^[1]

Verbo intransitivo

1

Llorar desmedidamente, sollozar.

• Sinónimos: lacrimō, fleō

Verbo transitivo

2

Deplorar, lamentar, llorar.

• Sinónimos: lacrimō, fleō, dēfleō
• Antónimo: rideo (rīdeō)

Conjugación

Conjugación de plōrō, plōrāre, plōrāvī, plōrātum  (primera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	plōrāre, plōrāvisse
Infinitivo pasivo	plōrārī
Participio activo	plōrāns, plōrātūrus
Participio pasivo	plōrandus, plōrātus
Gerundio	plōrandī, plōrandō, plōrandum
Supino	plōrātum, plōrātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego plōrō	tū plōrās	is, ea, id plōrat	nōs plōrāmus	vōs plōrātis	eī, eae, ea plōrant
Pretérito imperfecto	ego plōrābam	tū plōrābās	is, ea, id plōrābat	nōs plōrābāmus	vōs plōrābātis	eī, eae, ea plōrābant
Futuro	ego plōrābō	tū plōrābis	is, ea, id plōrābit	nōs plōrābimus	vōs plōrābitis	eī, eae, ea plōrābunt
Pretérito perfecto	ego plōrāvī	tū plōrāvistī	is, ea, id plōrāvit	nōs plōrāvimus	vōs plōrāvistis	eī, eae, ea plōrāvērunt, plōrāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego plōrāveram	tū plōrāverās	is, ea, id plōrāverat	nōs plōrāverāmus	vōs plōrāverātis	eī, eae, ea plōrāverant
Futuro perfecto	ego plōrāverō	tū plōrāveris	is, ea, id plōrāverit	nōs plōrāverimus	vōs plōrāveritis	eī, eae, ea plōrāverint
Futuro sigmático†	ego plōrāssō	tū plōrāssis	is, ea, id plōrāssit	nōs plōrāssimus	vōs plōrāssitis	eī, eae, ea plōrāssint
Presente pasivo	ego plōror	tū plōrāris, plōrāre	is, ea, id plōrātur	nōs plōrāmur	vōs plōrāminī	eī, eae, ea plōrantur
Pretérito imperfecto pasivo	ego plōrābar	tū plōrābāris, plōrābāre	is, ea, id plōrābātur	nōs plōrābāmur	vōs plōrābāminī	eī, eae, ea plōrābantur
Futuro pasivo	ego plōrābor	tū plōrāberis, plōrābere	is, ea, id plōrābitur	nōs plōrābimur	vōs plōrābiminī	eī, eae, ea plōrābuntur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego plōrem	ut tū plōrēs	ut is, ut ea, ut id plōret	ut nōs plōrēmus	ut vōs plōrētis	ut eī, ut eae, ut ea plōrent
Pretérito imperfecto	ut ego plōrārem	ut tū plōrārēs	ut is, ut ea, ut id plōrāret	ut nōs plōrārēmus	ut vōs plōrārētis	ut eī, ut eae, ut ea plōrārent
Pretérito perfecto	ut ego plōrāverim	ut tū plōrāverīs	ut is, ut ea, ut id plōrāverit	ut nōs plōrāverīmus	ut vōs plōrāverītis	ut eī, ut eae, ut ea plōrāverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego plōrāvissem	ut tū plōrāvissēs	ut is, ut ea, ut id plōrāvisset	ut nōs plōrāvissēmus	ut vōs plōrāvissētis	ut eī, ut eae, ut ea plōrāvissent
Aorista sigmático†	ut ego plōrāssim	ut tū plōrāssīs	ut is, ut ea, ut id plōrāssīt	ut nōs plōrāssīmus	ut vōs plōrāssītis	ut eī, ut eae, ut ea plōrāssint
Presente pasivo	ut ego plōrer	ut tū plōrēris, plōrēre	ut is, ut ea, ut id plōrētur	ut nōs plōrēmur	ut vōs plōrēminī	ut eī, ut eae, ut ea plōrentur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego plōrārer	ut tū plōrārēris, plōrārēre	ut is, ut ea, ut id plōrārētur	ut nōs plōrārēmur	ut vōs plōrārēminī	ut eī, ut eae, ut ea plōrārentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) plōrā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) plōrāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) plōrātō	(is, ea, id) plōrātō	― ―	(vōs) plōrātōte	(eī, eae, ea) plōrantō
Presente pasivo	― ―	(tū) plōrāre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) plōrāminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) plōrātor	(is, ea, id) plōrātor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) plōrantor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad