premo

Latín

premo
clásico (AFI)	[ˈprɛ.moː]

Etimología

Del protoitálico *pres-, y este del protoindoeuropeo *pr-es- ("apretar"), de *per- ("golpear").^[1] Compárese el sánscrito पॄत् (pr̥t, "batalla", "pelea"), el avéstico pərət ("batalla", "pelea"), el lituano perti ("golpear", "azotar") y el checo příti ("pelearse").^[1]

Verbo transitivo

1

Aplicar presión sobre algo, apretar, oprimir.^[2]

• Sinónimo: opprimō

Este lema en este idioma es ampliable. Retira este aviso si la mayor parte de las acepciones ya están incluidas.

Conjugación

Conjugación de premō, premere, pressī, pressum  (tercera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	premere, pressisse
Infinitivo pasivo	premī
Participio activo	premēns, pressūrus
Participio pasivo	premendus, pressus
Gerundio	premendī, premendō, premendum
Supino	pressum, pressū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego premō	tū premis	is, ea, id premit	nōs premimus	vōs premitis	eī, eae, ea premunt
Pretérito imperfecto	ego premēbam	tū premēbās	is, ea, id premēbat	nōs premēbāmus	vōs premēbātis	eī, eae, ea premēbant
Futuro	ego premam	tū premēs	is, ea, id premēt	nōs premēmus	vōs premētis	eī, eae, ea prement
Pretérito perfecto	ego pressī	tū pressistī	is, ea, id pressit	nōs pressimus	vōs pressistis	eī, eae, ea pressērunt, pressēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego presseram	tū presserās	is, ea, id presserat	nōs presserāmus	vōs presserātis	eī, eae, ea presserant
Futuro perfecto	ego presserō	tū presseris	is, ea, id presserit	nōs presserimus	vōs presseritis	eī, eae, ea presserint
Presente pasivo	ego premor	tū premeris, premere	is, ea, id premitur	nōs premimur	vōs premiminī	eī, eae, ea premuntur
Pretérito imperfecto pasivo	ego premēbar	tū premēbāris, premēbāre	is, ea, id premēbātur	nōs premēbāmur	vōs premēbāminī	eī, eae, ea premēbantur
Futuro pasivo	ego premar	tū premēris, premēre	is, ea, id premētur	nōs premēmur	vōs premēminī	eī, eae, ea prementur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego premam	ut tū premās	ut is, ut ea, ut id premat	ut nōs premāmus	ut vōs premātis	ut eī, ut eae, ut ea premant
Pretérito imperfecto	ut ego premerem	ut tū premerēs	ut is, ut ea, ut id premeret	ut nōs premerēmus	ut vōs premerētis	ut eī, ut eae, ut ea premerent
Pretérito perfecto	ut ego presserim	ut tū presserīs	ut is, ut ea, ut id presserit	ut nōs presserīmus	ut vōs presserītis	ut eī, ut eae, ut ea presserint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego pressissem	ut tū pressissēs	ut is, ut ea, ut id pressisset	ut nōs pressissēmus	ut vōs pressissētis	ut eī, ut eae, ut ea pressissent
Presente pasivo	ut ego premar	ut tū premāris, premāre	ut is, ut ea, ut id premātur	ut nōs premāmur	ut vōs premāminī	ut eī, ut eae, ut ea premantur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego premerer	ut tū premerēris, premerēre	ut is, ut ea, ut id premerētur	ut nōs premerēmur	ut vōs premerēminī	ut eī, ut eae, ut ea premerentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) preme	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) premite	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) premitō	(is, ea, id) premitō	― ―	(vōs) premitōte	(eī, eae, ea) premuntō
Presente pasivo	― ―	(tū) premere	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) premiminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) premitor	(is, ea, id) premitor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) premuntor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad