sacro

Español

sacro
pronunciación (AFI)	[ˈsakɾo]
silabación	sa-cro
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	a.kɾo

Etimología 1

Del latín sacer, sacra ('sagrado').

Adjetivo

sacro ¦ plural: sacros ¦ femenino: sacra ¦ femenino plural: sacras ¦ superlativo: sacrísimo, sacratísimo

1 Religión

Que se considera sagrado o santo.

Sustantivo masculino

sacro ¦ plural: sacros

2 Anatomía

Hueso corto ubicado en la base de la columna vertebral, compuesto por cinco piezas en forma de pirámide cuadrangular, con una base, un vértice y cuatro caras.

Véase también

• Wikipedia tiene un artículo sobre sacro.

Traducciones

Traducciones [▲▼]

• Asturiano: [2] sacru ^(ast)
• Francés: [1] sacré ^(fr); [2] sacrum ^(fr)
• Inglés: [1] sacred ^(en); [2] sacrum ^(en)

Latín

sacro
clásico (AFI)	/ˈsa.kro/
eclesiástico (AFI)	/ˈsa.kro/
silabación	sa-cro
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	a.kro

Etimología 1

De sacer.^[1]

Verbo transitivo

1 Religión

Seleccionar para algún oficio religioso o en honor de una deidad, consagrar.^[1]

2

Dedicar algo a una deidad para fines destructivos, maldecir.^[1]

3

Someter a sanciones religiosas (mediante juramento, etc.).^[1]

b

Juramentar.^[1]

4

Hacer sagrado a, consagrar.^[1]

b

Hacer divino a, divinizar, deificar.^[1]

c

Clasificar como divino, exaltar.^[1]

5

Conceder autoridad sagrada.^[1]

6

Hacer santo, santificar.^[1]

Conjugación

Conjugación de sacrō, sacrāre, sacrāvī, sacrātum  (primera conjugación, regular) [▲▼]

Formas no personales (verboides)
Infinitivo activo	sacrāre, sacrāvisse
Infinitivo pasivo	sacrārī
Participio activo	sacrāns, sacrātūrus
Participio pasivo	sacrandus, sacrātus
Gerundio	sacrandī, sacrandō, sacrandum
Supino	sacrātum, sacrātū
Formas personales
Modo indicativo
	ego	tū	is, ea, id	nōs	vōs	eī, eae, ea
Presente	ego sacrō	tū sacrās	is, ea, id sacrat	nōs sacrāmus	vōs sacrātis	eī, eae, ea sacrant
Pretérito imperfecto	ego sacrābam	tū sacrābās	is, ea, id sacrābat	nōs sacrābāmus	vōs sacrābātis	eī, eae, ea sacrābant
Futuro	ego sacrābō	tū sacrābis	is, ea, id sacrābit	nōs sacrābimus	vōs sacrābitis	eī, eae, ea sacrābunt
Pretérito perfecto	ego sacrāvī	tū sacrāvistī	is, ea, id sacrāvit	nōs sacrāvimus	vōs sacrāvistis	eī, eae, ea sacrāvērunt, sacrāvēre
Pretérito pluscuamperfecto	ego sacrāveram	tū sacrāverās	is, ea, id sacrāverat	nōs sacrāverāmus	vōs sacrāverātis	eī, eae, ea sacrāverant
Futuro perfecto	ego sacrāverō	tū sacrāveris	is, ea, id sacrāverit	nōs sacrāverimus	vōs sacrāveritis	eī, eae, ea sacrāverint
Presente pasivo	ego sacror	tū sacrāris, sacrāre	is, ea, id sacrātur	nōs sacrāmur	vōs sacrāminī	eī, eae, ea sacrantur
Pretérito imperfecto pasivo	ego sacrābar	tū sacrābāris, sacrābāre	is, ea, id sacrābātur	nōs sacrābāmur	vōs sacrābāminī	eī, eae, ea sacrābantur
Futuro pasivo	ego sacrābor	tū sacrāberis, sacrābere	is, ea, id sacrābitur	nōs sacrābimur	vōs sacrābiminī	eī, eae, ea sacrābuntur
Modo subjuntivo
	ut ego	ut tū	ut is, ut ea, ut id	ut nōs	ut vōs	ut eī, ut eae, ut ea
Presente	ut ego sacrem	ut tū sacrēs	ut is, ut ea, ut id sacret	ut nōs sacrēmus	ut vōs sacrētis	ut eī, ut eae, ut ea sacrent
Pretérito imperfecto	ut ego sacrārem	ut tū sacrārēs	ut is, ut ea, ut id sacrāret	ut nōs sacrārēmus	ut vōs sacrārētis	ut eī, ut eae, ut ea sacrārent
Pretérito perfecto	ut ego sacrāverim	ut tū sacrāverīs	ut is, ut ea, ut id sacrāverit	ut nōs sacrāverīmus	ut vōs sacrāverītis	ut eī, ut eae, ut ea sacrāverint
Pretérito pluscuamperfecto	ut ego sacrāvissem	ut tū sacrāvissēs	ut is, ut ea, ut id sacrāvisset	ut nōs sacrāvissēmus	ut vōs sacrāvissētis	ut eī, ut eae, ut ea sacrāvissent
Presente pasivo	ut ego sacrer	ut tū sacrēris, sacrēre	ut is, ut ea, ut id sacrētur	ut nōs sacrēmur	ut vōs sacrēminī	ut eī, ut eae, ut ea sacrentur
Pretérito imperfecto pasivo	ut ego sacrārer	ut tū sacrārēris, sacrārēre	ut is, ut ea, ut id sacrārētur	ut nōs sacrārēmur	ut vōs sacrārēminī	ut eī, ut eae, ut ea sacrārentur
Modo imperativo
	―	(tū)	(is, ea, id)	―	(vōs)	(eī, eae, ea)
Presente	― ―	(tū) sacrā	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sacrāte	(eī, eae, ea) ―
Futuro	― ―	(tū) sacrātō	(is, ea, id) sacrātō	― ―	(vōs) sacrātōte	(eī, eae, ea) sacrantō
Presente pasivo	― ―	(tū) sacrāre	(is, ea, id) ―	― ―	(vōs) sacrāminī	(eī, eae, ea) ―
Futuro pasivo	― ―	(tū) sacrātor	(is, ea, id) sacrātor	― ―	(vōs) ―	(eī, eae, ea) sacrantor
Leyenda: † arcaico, x no normativo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad

Forma flexiva

Forma adjetiva

1

Forma del dativo y ablativo singular masculino de sacer ('público').

2

Forma del dativo y ablativo singular neutro de sacer ('público').

Forma sustantiva

3

Forma del dativo y ablativo singular de sacrum.