suigh

 Entradas similares:  súigh, sùigh

Irlandés

Parte de la Lista Swadesh.

suigh
pronunciación (AFI)	[sˠiː]

Etimología 1

Del gaélico clásico suidid (gaélico escocés suidh, manés soie).^[1][2]

Verbo transitivo

1

Sentar.

2

Situar, ubicar.

Verbo intransitivo

3

Sentarse.

• Ejemplo: 

  LESLIE: Bhuel, fáilte romhat féin agus roimh an gcupán tae. (Tógann sé an tae uaithi agus suíonn sé ar an leaba, an tae ina lámh aige.) Siúcra?Brendan Behan. Poems and a play in Irish. Editorial: Gallery Books. 1981.

Conjugación

suigh
primera conjugación

Formas no personales
Sustantivo verbal	suí
Adjetivo verbal	suite
Formas personales
persona	singular			plural			pasiva autónoma
	1.ª	2.ª	3.ª	1.ª	2.ª	3.ª
indicativo
Presente	suím	suíonn tú suír1	suíonn sé, sí	suímid	suíonn sibh	suíonn siad suíd1	suitear
Pretérito	shuigh mé shuíos1	shuigh tú shuís1	shuigh sé, sí	shuíomar	shuigh sibh shuíobhar1	shuigh siad shuíodar1	suíodh
Pretérito imperfecto	shuínn	shuiteá	shuíodh sé, sí	shuimis	shuíodh sibh	shuidís	shuití
Futuro	suífidh mé suífead1	suífidh tú suífair1	suífidh sé, sí	suífimid	suífidh sibh	suífidh siad suífaid1	suífear
Condicional	shuífinn	shuífeá	shuífeadh sé, sí	shuífimis	shuífeadh sibh	shuífidís	shuífí
subjuntivo
Presente	suí mé suíod1	suí tú suír1	suí sé, sí	suímid	suí sibh	suí siad suíd1	suitear
Pretérito	suínn	suiteá	suíodh sé, sí	suímis	suíodh sibh	suídís	suíodh
Imperativo	suím	suigh	suíodh sé, sí	suímis	suígí	suídís	suitear
1 dialectal