Shock septiko
From Wikipedia, the free encyclopedia
Shock septikoa[1] organismoaren egoera anormal larri bat da, non denboraldi jakin batez luzatutako hipotentsioa dagoen, normalean bi ordu edo gehiago, infekzio baten ondorioz perfusio tisularra eta oxigeno-hornidura murriztearen ondorioz (nahiz eta mikroorganismoa eragilea gorputz osoan modu sistemikoan edo organo bakar batean edo gorputzeko leku batean lokalizatuta egon).[2] Oro har, sendagai basopresoreak erabili behar dira presio arteriala areagotzeko.[3]
Shock septiko | |
---|---|
Deskribapena | |
Mota | Shock zirkulatorioa |
Espezialitatea | infektologia medikuntza intentsiboa |
Tratamendua | |
Erabil daitezkeen botikak | Fenilefrina, dexametasona, Naloxona, Adrenalina, Noradrenalina, Hidrokortisona eta Hormona antidiuretiko |
Identifikatzaileak | |
GNS-10 | R57.2 |
GNS-9 | 785.52 |
DiseasesDB | 11960 |
MedlinePlus | 000668 |
eMedicine | 000668 |
MeSH | D012772 |
- Oharra: Wikipediak ez du mediku aholkurik ematen. Tratamendua behar duzula uste baduzu, jo ezazu sendagilearengana.
Shock septikoak disfuntzio multiorganikoaren sindromea eragin dezake, eta baita heriotza ere. Haren biktimarik ohikoenak haurrak, pertsona immunodeprimituak eta adinekoak dira, haien immunitate-sistemak ezin baitio infekzioari modurik eraginkorrenean aurre egin, heldu osasuntsu batean bezala. Shock septikoaren heriotza-tasa %25-%50 artekoa da, gutxi gorabehera.[2]