Zeolita
From Wikipedia, the free encyclopedia
Zeolitak metal alkalino edo lurralkalinoen zenbait aluminosilikato hidratatu mikroporotsuak dira, normalean ioi-trukatzaile, molekula-bahe, adsorbatzaile eta katalizatzaile moduan erabiltzen dira.[1] Zeolita terminoa Axel Fredrik Cronstedt mineralogistak 1756. urtean ezarri zuen. Fredrik-ek materiala azkar berotzean (estalbita zela pentsatzen zuen), ur bapore kantitate handiak askatu zirela behatu zuen, mineralak aurretik adsorbatutako uraren ondorioz, gero hoztean airean dagoen ura xurgatzen du bere kristal egituraren itxura aldakuntzarik gabe mantenduz. Hori dela eta, mineralari zeolita izena eman zion, greziarretik ζέω (zéō) irakite eta λίθος (líthos) harria esan nahi duela. [2]