Zuzenbidearen historia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Zuzenbidearen historia zuzenbideari buruzko gogoeta da. Analisi historiografikoak berezkoak dituen teknikekin batera, beste ezaugarri batzuk ditu: zuzenbide-historialariak une historiko jakin batean ulertu eta azaldu behar ditu gizarte bakoitzaren kontzeptu juridikoak. Zuzenbidearen historiak, denboraren poderioz herri bat gobernatu duten arauak ez ezik, arau eta ahalmen horien artean izan den edo egon behar zuen harremana ere aipa dezake. Zuzenbidearen historiak prestakuntza funtzioa du zuzenbidea ikasi behar duen ororentzat. Prestakuntza historiko honrrk, eskubidea praktikatzen duenari indarrean dagoen zuzenbidearen eta erakunde juridikoen nondik norakoak eta zentzua ezagutzeko aukera emango dio, hartara arau juridikoen interpretazioan huts egin ez dezan, ez eta irizpen kritiko egokirik gabeko eredu arrotzik hartu ere.[1]
Zuzenbidearen historiaren xede materiala da adierazgarritasun juridiko-faktore- edo elementua (hau da, zuzenbidea bera). Lege, ohitura eta erabilera sozialetan, jurisprudentzian eta zuzenbidearen printzipioetan ez ezik, zeharkako iturrietan ere aurkitzen da, hala nola artean, eleberrian, poesian eta abarretan. [2]