Autoimmunitate

Autoimmunitatea antigeno propioen aurkako ezohiko erantzun immunean datza. Autoimmunitateak gaixotasun autoimmuneak sortzen ditu, zeinetan autoantigorputzek gaixoaren ehun, organo edota aparatu espezifikoei (gaitzaren arabera) eraso egiten diete. Autoimmunitatearen ondorio patologiko nagusia organo-dianaren hantura eta endekapena da.

Autoimmunitata immunitate-sistemaren funtzionamendu aldrebesaren adierazpena da, ondorio patologikoak dituena. Immunotolerantziaren bidez, immunitate-sistema normal batek ondo bereizten ditu kanpoko antigenoak eta antigeno propioak, eta kanpoko antigenoen aurka soilik jarduten du. Immunotolerantzia, antza, fetu-bizitzan eta bizitzaren lehenengo hilabeteetan garatzen da, eta horri esker heldugabeko T eta B linfozitoek "ikasi" egiten dute berezko eta kanpoko antigenoen artean bereizketa egiten ^[1]. Fase horretan gertatzen diren immunotolerantziaren akatsak egongo lirateke autoimmunitatearen oinarrian.

Immunotolerantziaren akatsez gain, beste alderdi batzuek ere autoimmunitatearen atzean egon litezke:

• HLA sistema genetikoaren alelo berezi batzuk (HLA-B27, HLA-DR3, HLA-DR4, HLA-DR15...). HLA antigeno berezi horiek oso lotuta daude hainbat gaitz autoimmunerekin.

• mimetismo antigeniko deritzona

• T linfozito erregulatzaileen jardueran leudekeen akatsak

• linfozitoen aktibazio poliklonala (superantigenoak ekoizten dituen infekzio baten ondorioz)

Autoimmunitateak sortzen duen gaitz autoimmuneen zerrenda oso luzea da. Batzuk aipatzearren, artritis erreumatoidea, ultzeradun kolitisa, Crohn gaitza, gazteen diabetes mellitus, lupus eritematosoa, espondilitis ankilosatzailea, esklerosi anizkoitza, hepatitis autoimmunea, psoriasia, miastenia gravis, Hashimotoren tiroiditisa, etab.