Jaitsiera (eskia)

Jaitsiera eski alpetarretako lehiaketa-modalitatea da, malda gogorrak eta gorabehera ugari dituen ibilbidean zehar abiadura handian jaistean datzana.^[1] 1921ean, Arnold Lunnek Britainia Handiko eski txapelketa nazionaletarako jaitsieraren araudia garatu zuen.

Andrej Šporn esloveniarra posizio aerodinako bat eginez, Vancouverreko Joko Olinpikoak.

Artikulu hau eski-modalitateari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «jaitsiera».

Nazioarteko Eski Federazioaren "Nazioarteko Eski Lehiaketa Arauen" arabera, jaitsierak "teknika, adore, abiadura, arrisku, egoera fisiko eta judizioko sei osagaiak" nabarmentzen ditu.^[2]

Jaitsierak alpeetar lehiaketek izan ditzaketen abiadura handiekin eta arrisku handiekin lotura du. Nazioarteko lehiaketa bateko parte-hartzaileek orduko 130 kilometroko abiadura gaindituko dute, eta lehiaketa batzuetan 150 kilometro orduko abiadura gainditu dezakete.^[3]

Horregatik, garrantzitsua da atletek beren gorputza aerodinamikoki eraginkorra den posizio batean hartzea, airearen erresistentzia-indarrak minimizatzeko eta abiadura handitzeko.